تلقي هانري كُربَن از تفكر شيعي در باب امامت و مهدويت

هانري كُربَن برجسته‌ترين مفسر غربي حكمت معنوي و فلسفه اسلامي بود كه به سبب آشنايي با علامه طباطبايي به حقايق قابل توجهي در مكتب تشيع دست يافت. وي با نگاه پديدارشناسانه به بررسي مؤلفه‌ها و عناصر بنيادين شيعه و حكمت معنوي پرداخت و تشخيص داد كه مسأله امامت و مهدويت، بنياد اصلي مذهب شيعه است. او معتقد بود نمي‌توان براي تشيع، عرفان و حكمت معنوي ارزش قائل شد، و در عين حال، مسئله امامت و ولايت امام را كه سر انجام به امام زمان. ختم مي‌گردد، ناديده گرفت، وي فلسفه غيبت و ظهور امام زمان. را در شايستگي و ناشايستگي افراد و معرفت آنها مي‌دانست. در اين مقاله با بررسي آثار هانري كُربَن، با استفاده از روش تحليل محتوا نظرات وي درباره فلسفه شيعي و مهدويت مورد تحليل و بررسي قرار گرفت. نتايج بررسي پديدار شناختي آثار هانري كُربَن با استفاده از روش تحليل محتوا نشان داد؛ در نزد وي تنها دين بر حق دين اسلام است و در ميان مذاهب اسلامي تنها تشيع مي‌تواند به عنوان نسخه نهايي و مذهب جهاني مورد پذيرش عام قرار گيرد، چون تنها در سايه آموزه‌هاي حقيقي تشيع مي‌توان ارتباط ميان جهان آخرت و دنيا را حفظ كرد، چرا كه در اين مذهب حضور امام به عنوان واسطه فيض و حلقه اتصال بين جهان دنيوي و اخروي حفظ مي‌شود.