تاثير استرس حاد بي حركتي بر يادگيري و حافظه فضايي رت هاي نر و تعديل تاثير آن از طريق شنا

Effect of Immobilization Acute Stress on Spatial Learning and Memory of Male Rats and Its Effect Moderation through Swimming

از آنجايي كه استرس و تاثيرات آن بر عملكردهاي ذهني يكي از عوامل تاثيرگذار بر سلامت روان است، بنابراين اتخاذ راهكارهايي به ويژه از نوع غيردارويي براي پيشگيري از آثار آن مي تواند سودمند باشد. لذا هدف از پژوهش حاضر تعيين تاثير استرس بي حركتي و شنا بر يادگيري و حافظه فضايي موش هاي صحرايي نر بود. مواد و روش ها پژوهش حاضر از نوع تجربي بود. بدين منظور 28 سر رت از نژاد آلبينوويستار، به صورت تصادفي به چهار گروه (استرس، شنا، استرس+شنا و كنترل) تقسيم شدند. گروه استرس در معرض مداخله استرس از نوع محدوديت بي حركتي (2 ساعت در روز × 7 روز) و گروه شنا تحت تمرين شنا (2 ساعت در روز × 7 روز) قرار گرفتند. گروه استرس+شنا نيز پس از مداخله استرس مشابه گروه استرس، تمرينات شنا را مشابه گروه شنا به مدت هفت روز دريافت كردند. گروه كنترل نيز بدون هيچ مداخله اي تحت آزمون هاي رفتاري قرار گرفتند. آزمون حيوانات با استفاده از ماز آبي موريس طي اكتساب و فراخواني انجام شد. يافته ها پيشرفت معني داري در مسافت و زمان سپري شده در همه گروه ها در مرحله اكتساب مشاهده شد(0/05≤ P). با اين حال، تحليل واريانس يك راهه، نشان داد گروه شنا و استرس+شنا نسبت به گروه تحت استرس (P=0.007; P=0.03) و كنترل (P=0.0001; P=0.001).مسافت كمتري را طي كردند. همچنين، گروه شنا نسبت به گروه استرس و كنترل(P = 0.006 = 0.003). زمان معني دار كمتري را براي رسيدن به هدف سپري كردند. گروه استرس+شنا نيز نسبت به گروه استرس و كنترل (P = 0.01; P= 0.001). زمان كمتري را براي رسيدن به سكو صرف كردند. نتيجه گيري تمرين شنا به تنهايي به شكل چشمگيري مي تواند عملكرد شناختي را بهبود بخشد. همچنين، در شرايطي كه استرس وجود دارد، بكارگيري تمرينات شنا در كنار شرايط استرس زا مي تواند منجر به كاهش مسافت و زمان رسيدن به سكو شود.

Stress and its effects on mental functions are among influential factors of mental health; therefore, approaches to prevent the effects of stress, especially non-medical approaches, are beneficial. Therefore, the present study was conducted to determine the effect of restrained stress and swimming exercise on spatial learning and memory in male rats. Materials and Methods: The present experimental study was conducted on 28 Albino-Westar rats assigned randomly to four groups (stress, swimming, stress+swimming, and control). Rats in stress group were exposed to immobilization stress (2h per day × 7 days), the swimming group were trained swimming (2h.per day × 7 days), and the stress+swimming group received the same stress protocol as stress group was and then received the same swimming training as swimming group for seven days. The control group performed behavioral tests without any intervention. Behavioral examination of the rats was performed using Morris Water Maze during both acquisition and recall levels. Results: The results reported significant progress in the traveled distance and escape latency of all groups in the acquisition phase (P≤05/0). However, the one-way ANOVA demonstrated that the swimming and stress+swimming groups traveled less distance compared to stress (P=0.007; P=0.03) and control groups (P=0.0001; P=0.001). In addition, the swimming group spent significantly less time to reach the target compared with the stress and control groups (P = 0.006 = 0.003). Furthermore, the stress + swimming group spent less time to reach the hidden platform compared with the stress and control group (P = 0.01; P= 0.001). Conclusion: The swimming exercise can individually enhance the cognitive function. In addition, when there is stress, using swimming exercises in addition to stressful conditions can reduce the distance and time to reach the platform.