شماره ركورد :
1176912
عنوان مقاله :
آيا رابطه اي بين سطح فاكتور بازدارنده فعال كننده پلاسمينوژن 1 با رتينوپاتي ديابتي و شدت آن در بيماران ديابتي نوع دو وجود دارد؟
عنوان به زبان ديگر :
Is Plasminogen activator inhibitor-1 associated with diabetic retinopathy and its severity in type 2 diabetic patients
پديد آورندگان :
بنكداران، شكوفه دانشگاه علوم پزشكي مشهد - مركز تحقيقات غدد , شعيبي، ناصر دانشگاه علوم پزشكي مشهد
تعداد صفحه :
8
از صفحه :
603
از صفحه (ادامه) :
0
تا صفحه :
610
تا صفحه(ادامه) :
0
كليدواژه :
ديابت , رتينوپاتي , فاكتور بازدارنده فعال كننده پلاسمينوژن , هموستاز
چكيده فارسي :
مقدمه افزايش سطح فاكتور بازدارنده فعال كننده پلاسمينوژن PAI-1)) از موارد شناخته شده براي افزايش خطر بيماريهاي قلبي عروقي در بيماران ديابتي است ولي نقش آن در عوارض ميكروواسكولر ديابت كاملا مشخص نيست. هدف از اين مطالعه بررسي سطح PAI-1 در ايجاد و شدت رتينوپاتي ديابتي بود. روش كار اين مطالعه توصيفي مقطعي در سال 1391-1392 در كلينيك غدد بيمارستان قائم مشهد انجام شد. 175 بيمار ديابتي تيپ 2 در اين مطالعه انتخاب شدند. نمونه سرمي ناشتا جهت بررسي سطح قند ناشتا- هموگلوبين گليكوزيله – ليپيد ها- كراتي نين –سطح PAI-1 از تمام بيماران اخذ شد . نمونه ادراري جهت بررسي نسبت ميكروآلبومين به كراتي نين از بيماران گرفته شد. سپس تمام اين بيماران جهت بررسي رتينوپاتي احتمالي به چشم پزشك ارجاع شدند. ارتباط بين تمام اندكس هاي سرمي به ويژه PAI-1و رتينوپاتي مورد ارزيابي قرار گرفت.نتايج با نرم افزار SPSS وآزمون هاي آنوا، تي و من ويتيني بررسي شد. نتايج در اين مطالعه 59 بيمار (33/9%) رتينوپاتي داشتند. ارتباط معني داري بين وجود رتينوپاتي با سطح دفع آلبومين ادراري - فشار خون سيستوليك و افزايش سطح هموگلوبين گليكوزيله بدست آمد ولي رابطه ي معني داري بين وجود رتينوپاتي و سطح سرمي PAI-1 پيدا نشد. سطح PAI-1 بين بيماراني با رتينوپاتي پروليفراتيو با غير پروليفراتيو تفاوت معني داري نداشت. نتيجه گيري سطح سرمي PAI1با وجود وشدت رتينوپاتي در بيماران ديابتي رابطه اي نداشت ولي اين نتيجه نياز به بررسي بيشتر توسط مطالعات كلينيكي وسيعتر دارد.
چكيده لاتين :
Introduction: Plasminogen activator inhibitor 1(PAI-1) is a known cardiovascular risk marker in diabetes but its role in microvascular disease is not clear. The aim of this study was to evaluate relationship between serum PAI-1 level and presence and severity of retinopathy in type 2 diabetic patients. Methods: 175 type 2 diabetic patients were selected. Fasting vein samples were taken for assessment of fasting blood sugar, HbA1C, lipid profiles, creatinin and PAI-1. Urine was taken for assessment of microalbumin to creatinine ratio. All these patients then referred to the ophthalmologist for the evaluation of probable retinopathy. The correlation between serum indices like PAI-1 and retinopathy was assessed. Results: 59 patients (33.9%) had retinopathy. There was significant relation between albuminuria, systolic blood pressure and HbA1c with diabetic retinopathy. There was not significant relationship between retinopathy and serum PAI-1 level. PAI-1 was not different between non proliferative retinopathy compared with proliferative retinopathy. Conclusion:No significant statistical association was found between serum PAI-1 level and occurrence of retinopathy and its severity in diabetic patients but this observation remains to be determined by large clinical studies.
سال انتشار :
1394
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پزشكي دانشگاه علوم پزشكي مشهد
فايل PDF :
8214219
لينک به اين مدرک :
بازگشت