درمان‌هاي موضعي در ليشمانيوز پوستي (سالك): يك مطالعه مروري

ليشمانيوز پوستي دنياي قديم (سالك)، يك عفونت انگلي به‌نسبت شايع است كه در بسياري از مناطق جهان به‌ويژه ايران اندميك مي‌باشد. گونه‌هاي ليشمانيا ماژور با حدود 500 هزار مورد در سال و ليشمانيا تروپيكا با حدود 400 هزار مورد در سال، دو عامل اصلي بيماري ليشمانيوز پوستي دنياي قديم محسوب مي‌شوند. تشخيص و درمان ليشمانيوز پوستي به‌ دليل تغييرات تظاهرات باليني و مقاومت در برابر درمان مي‌تواند دشوار باشد. در حال حاضر هيچ واكسني براي سالك وجود ندارد. درمان‌هاي سيستميك آن نيز عوارض جدي و شديدي را به‌دنبال دارد. موارد بدون عارضه ليشمانيوز پوستي در فرد با ايمني طبيعي مي‌تواند به ‌تنهايي به‌وسيله درمان موضعي به‌عنوان درمان مؤثّر و كم‌عارضه‌تر مديريت شود و ممكن است نيازي به ساير درمان‌هاي سيستميك نداشته باشد. هدف بررسي حاضر، توصيف روش‌هاي درمان موضعي براي سالك دنياي قديم است.

Old World cutaneous leishmaniasis (OWCL) is a relatively common parasitic infection that is among endemic diseases in many regions worldwide, particularly in Iran. Leishmania major and Leishmania tropica species with over 500,000 and 400,000 annual cases are considered the two main causes of OWCL, respectively. Diagnosis and treatment of cutaneous leishmaniasis (CL) can be difficult due to alterations in clinical manifestations and resistance to treatment.There is currently no vaccine available for (CL). Its systemic treatment also has serious and severe side effects.The uncomplicated cases of (CL) in a person with healthy immunity can be managed alone by topical treatment as an effective and less complicated treatment and may not require other systemic therapies.This study aims to describe topical treatment methods for OWCL.