ارتباط بين شاخص هاي ريوي با كيفيت زندگي و سلامت روان كارگران و نقش فعاليت بدني بر آن ها (مطالعه موردي: كارخانه سيمان و كاشي يزد، 1398)

Investigation of the Relationship of Pulmonary Indicators with Quality of Life and Mental Health of Workers and the Role of Physical Activity on These Indicators: A Case Study in Cementand Tile Factory, Yazd, Iran, during 2020

سيستم تنفسي يكي از مهم ترين دستگاه هاي بدن است كه مي تواند تحت تاثير پيامدهاي نامطلوب استنشاق ذرات معلق قرار گرفته و باعث به وجود آمدن اختلالات رواني، جسمي و شغلي گردد. با توجه به تاثيرات مثبت فعاليت بدني بر سلامت جسم و روان، هدف از اين مطالعه تعيين ارتباط بين شاخص هاي ريوي با كيفيت زندگي و سلامت روان كارگران و نقش فعاليت بدني بر آن ها مي باشد. مواد و روش ها اين مطالعه از نوع مورد-شاهدي مي باشد، 153 نفر از كارگران كه شرايط حضور در مطالعه را داشتند، بر اساس روش نمونه گيري در دسترس در محل طب كار انتخاب شدند. از اين تعداد، بر اساس پرسش نامه بك تعداد 93 نفر درگروه غيرفعال و 60 نفر در گروه فعال قرار گرفتند. براي تعيين ظرفيت هاي ريوي كارگران، آزمون عملكرد ريوي از دستگاه اسپيرومتري استفاده و از پرسش نامه سلامت عمومي و كيفيت زندگي وير و شربورن استفاده شد و براي تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار SPSS vol.23 استفاده شد. يافته هاي پژوهش بر اساس نتايج به دست آمده، بين شاخص هاي ريوي با كيفيت زندگي در كارگران فعال ارتباط مستقيم (P=0.000) و با سلامت روان ارتباط معكوس وجود دارد (P=0.000). در كارگران غيرفعال بين شاخص هاي ريوي با كيفيت زندگي ارتباط مستقيم (به ترتيب P=0.0, 0.005, 0.000, 0.0007) و با سلامت روان به جزء VC ارتباط معكوس و معني داري وجود دارد(به ترتيب P=0.0, 0.019, 0.037, 0.003). بحث و نتيجه گيري به نظر مي رسد افزايش حجم ريه ها، باعث بهبود كيفيت زندگي و سلامت روان مي شود و نكته قابل تامل اين كه در كارگران فعال نسبت به كارگران غير فعال اين ارتباط قوي تر است.

The respiratory system is one of the most important parts of the body that can be affected by the adverse effects of inhaling suspended particles leading to mental and occupational disorders. Due to the positive effects of physical activity on physical and mental health, this study aimed to investigate the relationship of pulmonary indicators with the quality of life and mental health of workers. Moreover, it was attempted to evaluate the effect of physical activity on these indicators. Materials & Methods This case-control study was conducted on 153 workers who were selected based on the inclusion criteria from those who referred to Teb-e-Kar Laboratory, Mehriz, Iran, using the available sampling method. According to the Beck questionnaire, the participants were divided into two groups of inactive (n=93) and active (n=60). To determine workerschr('39') lung capacity, a lung function test was performed using Spirometry along with administering the General Health Questionnaire (1989) and Weir and Sherborne quality of life scale (1992). The data were analyzed in SPSS software (version 23) through Pearson correlation coefficients. A p-value of ≤0.05 was considered statistically significant. Ethics code: IR.PNU.REC.1398.116 Findings There was a direct and significant relationship between lung indicators and workerschr('39') quality of life (P=0.000). Moreover, an inverse relationship was observed between these indicators and mental health (P=0.000). The results of the inactive group also showed that lung indicators correlated directly with the quality of life (P=0.007, 0.000, 0.000, and 0.005, respectively); however, it had a significant and inverse relationship with mental health, except for vital capacity VC (P= 0.019, 0.037, and 0.003, respectively). Discussions & Conclusions It seems that an increase in the volume of the lungs improves the quality of life and mental health. It is worth noting that this relationship is more significant among active workers, compared to the inactive group.