مقايسه تاثير دو برنامه مداخله اي شناخت درماني گروهي و معنويت محور گروهي مبتني بر ديدگاه اسلام در طب تسكيني بر كيفيت زندگي، اضطراب و افسردگي بيماران مبتلا به سرطان پستان

Comparison of the Effects of two Interventional Programs of Group Cognitive Therapy with Group Islamic-based spiritual Intervention in Palliative care on Quality of life, Anxiety, and Depression inpatients with Breast Cancer

پژوهش ها درباره اثر مداخله هاي معنوي بر كيفيت زندگي، اضطراب و افسردگي در جمعيت بيماران مبتلا به سرطان پستان كافي نبوده و به يافته هاي متناقض منتهي شده است. اين مطالعه به منظور مقايسه تاثير مداخله معنويت محور مبتني بر ديدگاه اسلام در طب تسكيني با شناخت درماني گروهي بر كيفيت زندگي، اضطراب و افسردگي زنان مبتلا به سرطان پستان انجام شده است. مواد و روش ها 26 زن مسلمان 58-36 ساله مبتلا به سرطان پستان در يك طرح پيش آزمون، (ميان آزمون)، پس آزمون، پي گيري با گروه كنترل در مركز پيشگيري و كنترل سرطان آلاء اصفهان و بخش انكولوژي بيمارستان شهيد مصطفي خميني ايلام در سال 1397 در اين مطالعه شركت كردند و به تصادف در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند. گروه آزمايش 8 جلسه هفتگي درمان معنويت محور مبتني بر ديدگاه اسلام و گروه كنترل نيز هم زمان همين تعداد جلسه شناخت درماني گروهي مبتني بر مدل فري به مثابه درمان معيار دريافت كرد. از پرسش نامه كيفيت زندگي بيماران مبتلا به سرطان (QoL-BC56) و مقياس بيمارستاني اضطراب و افسردگي (HADS) براي گردآوري داده ها استفاده شد و داده ها با تحليل كوواريانس اندازه گيري هاي مكرر تحليل گرديد. ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎي ﭘﮋوﻫﺶ: ﺗﺤﻠﯿﻞ ﮐﻮوارﯾﺎﻧﺲ اﻧﺪازه ﮔﯿﺮي ﻫﺎي ﻣﮑﺮر ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﻣﺪاﺧﻠﻪ ﻣﻌﻨﻮﯾﺖ ﻣﺤﻮر اﺳﻼﻣﯽ ﺑﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮات ﻣﻌﻨﺎدار آﻣﺎري در ﮐﯿﻔﯿﺖ زﻧﺪﮔﯽ، اﺿﻄﺮاب و اﻓﺴﺮدﮔﯽ ﻣﻨﺠﺮ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ؛ اﻣﺎ از ﭼﺸﻢ اﻧﺪاز ﻣﻌﻨﺎداري ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ در ﻧﻤﺮه ﻫﺎي اﺿﻄﺮاب در ﻫﺮ دو ﮔﺮوه ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﺷﺪ، ﺑﺪﯾﻦ ﻣﻌﻨﯽ ﮐﻪ 61/53 درﺻﺪ ﺷﺮﮐﺖ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎن دو ﮔﺮوه ﮐﺎﻫﺶ ﻣﻌﻨﯽ دار ﻧﻤﺮه ﻫﺎي اﺿﻄﺮاب را ﻧﺸﺎن دادﻧﺪ. ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻬﺒﻮد ﺑﯿﻤﺎران در اﻓﺴﺮدﮔﯽ، ﺷﻨﺎﺧﺖ درﻣﺎﻧﯽ ﮔﺮوﻫﯽ ﺑﻪ ﺻﻮرت آﺷﮑﺎري ﻣﻮﺛﺮﺗﺮ از درﻣﺎن ﻣﻌﻨﻮﯾﺖ ﻣﺤﻮر ﺑﻮد)ﻣﯿﺰان ﺑﻬﺒﻮد ﺑﯿﻤﺎران 76/42 درﺻﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ 53/48 درﺻﺪ ﺑﻮد(. بر اساس يافته ها، مداخله معنويت محور از نظر معناداري باليني منجر به كاهش اضطراب و افسردگي بيماران شده است؛ اما كيفيت زندگي آنان را ارتقاء نبخشيده است.

Studies investigating effects of spiritual interventions on the quality of life, anxiety and depression in patients with breast cancer are insufficient and contradictory. Therefore, this study aimed to compare the impact of spiritual intervention based on Islam with group cognitive therapy in palliative care on the quality of life, anxiety and depression in women with breast cancer. Materials & Methods A total of 26 Muslim women with breast cancer aged 36-58 years participated in this study with a pre (Mid) and posttest design, as well as a follow up and a control group. They were selected from the patients referred to Ala cancer prevention and control center in Isfahan, Iran, and the oncology ward of Mustafa Khomeini Medical University Hospital in Ilam, Iran, during 2018. Subsequently, they were randomly assigned to experimental and control groups. The experimental group received eight weekly sessions of Islamic-based intervention. On the other hand, the control group received group cognitive therapy based on the Free model as standard therapy in the same sessions and at the same time. Quality of Life Inventory and Hospital Anxiety and Depression Scale were utilized to collect data. The data were then analyzed using repeated measures ANCOVA. Ethics code: IR.IUMS.REC.1396.1031 Findings According to the results of repeated measures ANCOVA, Islamic-based intervention showed no statistically significant differences in terms of quality of life, anxiety, and depression scores. However, regarding the clinical significance perspective, an improvement was observed in anxiety scores in both groups. In other words, 61.53% of participants in both groups obtained a significant reduction in anxiety level. Considering the improvement of depression levels, cognitive group therapy was more effective than Islamic-based intervention in the reduction of depression levels (76.42% vs 53.48%). Discussions & Conclusions According to the findings, regarding the clinical significance perspective, Islamic-based intervention decreased anxiety and depression levels significantly; however, the data showed no improvements in the quality of the life of the patients.