نقش كيفيت نهادها در كارايي فني كشورهاي منتخب آسيا و خاورميانه؛ رهيافت تحليل مرزي تصادفي

امروزه پژوهش‌هاي بسياري در خصوص نقش نهادها در جنبه­هاي مختلف عملكرد اقتصادي كشورها صورت گرفته است. اين در حالي است كه در چارچوب تحليل نهادي به مسئله‌ي كارايي فني كمتر توجه شده است. در اين مقاله نقش كيفيت نهادها در كارايي فني كشورهاي منتخب آسيا و خاورميانه در دوره زماني 2017-1996 با استفاده از رهيافت تحليل مرزي تصادفي بررسي شده و تخمين‌هاي مرتبط با تابع توليد و معادله ناكارايي فني به دست آمده است. بررسي كارايي فني براساس نهادها بر اساس الگو باتسه و كوئلي (1995) و گرين (2005) و در قالب تابع كاب-داگلاس و با استفاده از شاخص‌هاي نهادي حكمراني و سپس شاخص‌هاي نهادي CIRI انجام شده است. نتايج تخمين در هر دو حالت، نشان دهنده اين واقعيت است كه سهم قابل توجهي از منشأ ناكارايي فني به سبب كيفيت ضعيف و نامطلوب نهادهاي حاكم بر اين كشورها بوده است. همچنين نتايج تخمين نشان مي‌دهد كه كشور ايران علي‌رغم وضعيت متعادل در نهاده­هاي توليد، اما به دليل ضعف نهادي در ميان كشورهاي منتخب ناكاراترين كشور به لحاظ فني است، كه اين يافته تجربي بيش از پيش بر ضرورت اصلاحات نهادي تأكيد مي‌كند.

There are many researches about the role of institutions in different aspects of economic performance. However, in the context of institutional analysis, the issue of technical efficiency has been neglected. This paper investigates the role of institutional quality in the technical efficiency of selected countries in Asia and the Middle East using the stochastic frontier analysis (SFA) approach over the period 1996-2017. By adopting the maximum likelihood estimation (MLE), the estimates associated with the production function and the technical inefficiency equation have been obtained. The examination of technical efficiency based on institutions was carried out in accordance with the Battese and Coeli’s (1995) and Green’s (2005) model in the form of Cobb-Douglass function and using Institutional indicators of governance and then institutional indicators of CIRI. Estimates in both cases represent the fact that a significant part of the technical inefficiency was due to the weak and undesirable qualities of the governing institutions of these countries. Moreover, the estimated results show that inspite of the balanced situation in production inputs, due to institutional weakness among selected countries, Iran is the most inefficient country in terms of technical effeciancy. This empirical finding further emphasizes the need for institutional reform.