تحليل لايه‌لايه علّي و امكان آينده‌پژوهي در حوزه امر سياسي: كاربست پساساختارگرايي در فهم آينده

مسأله اصلي در روش شناسي اين است كه بايد از چه روشي براي به دست آوردن معتبرترين معرفت/شناخت استفاده كنيم. از اين منظر، هر يك از روش شناسي هاي موجود رفتارگرايي و پوزيتيسم گرفته تا پسارفتارگرايي و پساساختارگرايي، تلاش دارند از چشم انداز خاص خود، نحوه دست يابي به شناخت معتبرِ را توضيح دهند. اما آينده پژوهي در معناي علمي خود، تلاش مي كند با استفاده از ساير روش هاي مرسوم در علوم انساني و اجتماعي فهمي از آينده و سناريوهاي مختلف مبتني بر آن را ارائه كند. تحليل لايه لايه علّي، از جمله روش هاي آينده پژوهي است كه ضمن تلفيق سطوح مختلف تحليل در چهار لايه متفاوت، از منظري پساساختارگرايانه به علّت يابي مسائل و روندها و شكل گيري سناريوهاي مختلف آينده نگاه مي كند. اين روش با تحليل وجوه مختلف پديده مورد سوال در چهار لايه ليتاني، نظام اجتماعي و ساختارها، گفتمان/جهان بيني و اسطوره/استعاره به بررسي افقي و عمودي موضوع پژوهش مي‌ پردازد، از ساختارگرايي فراتر مي رود و امكان شكل گيري آينده‌ هاي متفاوت را ارزيابي مي كند. اين مقاله در پي توضيح روش تحليل لايه‌ لايه علّي، نحوه كاربست آن درسياست و تلاش براي فهم وجوه پساساختارگرايانه آن است.