تهيه‌ي غشاهاي شبكه‌آميخته حاوي نانوذرات اكسيد آهن نيكل روي جهت جداسازي گازهاي دي‌اكسيدكربن، نيتروژن و متان

در چند سال اخير به دليل افزايش گازهاي گلخانه اي در جو كره ي زمين، مشكلات زيست محيطي فراواني ايجاد شده است. در دهه گذشته، غشاهاي شبكه آميخته به دليل توانايي مناسب در جداسازي گازهاي قطبي از غيرقطبي، بسيار مورد توجه قرار گرفته شده است. در اين پژوهش غشاي شبكه آميخته ي دو جزئي جديد با افزودن نانوذره ي اكسيد آهن نيكل روي به شبكه پليمري پباكس تهيه شد تا در كنار ويژگي‌هاي منحصر بفرد اين كوپليمر مانند مقاومت مكانيكي بالا و تراوايي مناسب گازي، از ويژگي‌هاي نانوذره‌ي مذكور مانند تراوايي و گزينش پذيري قابل‌توجه و پايداري مكانيكي و گرمايي مناسب آن استفاده شود. آزمون تراوايي گازي بر روي غشاهاي پليمري خالص و شبكه آميخته‌ي دوجزئي در دماي ۳۵ درجه‌ي سانتيگراد و فشارهاي ۲ تا ۱۰ بار انجام شد. همچنين غشاهاي ساخته‌شده با آزمون هاي FESEM، FTIR-ATR، DSC و XRD مورد ارزيابي قرار گرفتند. نتايج نشان دادند كه در غشاي بهينه حاوي ۱ درصد وزني نانوذره در بستر پليمر، مقدار تراوايي گاز CO2 نسبت به غشاي پليمري خالص در فشار ۱۰ بار، بيش از ۱۲۸ درصد بهبود يافت و به حدود ۲۷۸ بارر رسيد و اين در حالي بود كه گزينش پذيري‌هاي CO2/CH4 و CO2/N2 نيز به ترتيب ۱۷۵ و ۱۸۳ درصد بهبود پيدا كردند. دليل اصلي اين بهبود، حضور اتم هاي آهن، نيكل و روي در نانوذره ي به كار گرفته شده بود كه موجب ايجاد برهمكنش بهتر غشاي ساخته شده با گاز CO2 گرديد. همچنين به دليل وجود بخش هاي CO2 دوست در ساختار پليمر پباكس، تراوايي CO2 در مقايسه با گازهاي N2 و CH4، بسيار بيشتر مي شود.