بررسي اثر نشاسته گرمانرم بر ميزان زيست تخريب پذيري خاكپوش هاي كشاورزي بر پايه پلي لاكتيك اسيد و پلي اتيلن سبك

ضرورت افزايش محصولات كشاورزي به تناسب رشد جمعيت و مديريت بحران كم‌آبي نيازمند ابتكاراتي است تا همزمان با حفظ محيط زيست، بتواند با به كارگيري روش‌هاي ذخيره رطوبت خاك بر كميّت و كيفيت محصولات توليدي بيفزايد. در اين مطالعه، اثر درصدهاي مختلف نشاستۀ گرمانرم به همراه سازگاركننده مالئيك انيدريد و همچنين نانوذره خاك رس (15A) بر مقادير محتواي ژلي و خواص مكانيكي خاكپوش‌هاي كشاورزي بر پايۀ پلي لاكتيك اسيد و مخلوط پلي اتيلن سبك و پلي اتيلن خطي سبك مورد بررسي قرار گرفت. بدين منظور از درصدهاي 0، 10، 20 و 30 نشاستۀ گرمانرم در مخلوط 20.80 پلي اتيلن سبك و پلي اتيلن خطي سبك و همچنين پلي لاكتيك اسيد استفاده شد. در طرح آزمايشي انجام شده پارامترهاي مستقل، شامل درصد نشاستۀ گرمانرم، نوع پليمر پايه و پيرشدگي و پارامترهاي وابسته نيز ميزان محتواي ژلي، استحكام كششي، درصد ازدياد طول در هنگام شكست و مدول كشساني در نظر گرفته شد. محتواي ژلي در آميزه هاي حاوي پلي اتيلن با افزودن نشاستۀ گرمانرم، افزايش و همچنين در آميزه هاي حاوي پلي لاكتيك اسيد به تدريج كاهش يافت. بازه تغييرات محتواي ژلي براي نمونه هاي آزمايشي قبل و بعد از آزمون پيرشدگي به ترتيب: بين 10 الي 21 و 2 الي 5 درصد به‌دست آمد. استحكام كششي و ازدياد طول تا شكست با افزودن نشاستۀ گرمانرم، براي هر دو مجموعه تركيبات قبل از آزمون پيرشدگي كاهش يافت. اما اين روند كاهنده در اختلاط 20 درصدي نشاستۀ گرمانرم، كمتر بود. مقادير استحكام كششي و ازدياد طول تا شكست به ترتيب بين 12 الي 19 مگاپاسكال و 50 الي 350 درصد متغير بود. اين مقادير براي نمونه ها بعد از آزمون پيرشدگي به ترتيب بين 7 الي 11 مگاپاسكال و صفر تا 5 درصد تغيير كرد.