بررسي تطبيقي مطالعات انجام‌شده در حوزۀ زباهنگ

درهم‌تنيدگي زبان و فرهنگ مدت‌هاست كه توجه انديشمندان حوزۀ فلسفه، جامعه‌شناسي، مردم‌شناسي، زبان‌شناسي و كاربردشناسي زبان را به خود جلب كرده است. در اين راستا، پيش‌قدم (1391) با الهام از نظريات هاليدي (1975 و 1994)، ويگوتسكي (1978 و 1986) و سپيرورف (1956) كه به رابطۀ ميان فرهنگ، انديشه و زبان تأكيد مي‌كنند، مفهوم زباهنگ را معرفي كرد. وي معتقد است بررسي و شناخت زباهنگ‌هاي موجود در هر جامعه راه را براي تشخيص سريع‌تر رفتارهاي فرهنگي درست و نادرست هموار مي‌سازد و اصلاحات فرهنگي كه به تعالي زباني و «بِه‌فرهنگي» مي‌انجامند، به‌مراتب راحت‌تر صورت مي‌پذيرند. با توجه به اهميت شناسايي و بررسي زباهنگ‌ها، مطالعات متعددي به تحليل آن‌ها پرداخته‌اند، هرچند كمبود پژوهشي كه به بررسي تطبيقي مطالعات انجام‌شده در حوزۀ زباهنگ بپردازد به‌وضوح ديده مي‌شود. از اين رو، در پژوهش حاضر چارچوب نظري، پيكره و يافته‌هاي تمام مقالات مربوط به زباهنگ به‌طور تطبيقي بررسي شدند. نتايج اين بررسي نشان داد كه اكثر مقالات حوزۀ زباهنگ، داده‌هاي خود را از طريق واكاوي پاره‌گفتارهاي اتفاق‌افتاده در موقعيت‌هاي طبيعي جمع‌آوري نموده و براي تحليل اين پاره‌گفتارها از الگوي SPEAKING هايمز (1967) استفاده نمودند. اين نتايج همچنين حاكي از آن است كه تعداد مطالعات اندكي به واكاوي زباهنگ‌هاي متني پرداخته‌اند. همچنين هيچ پژوهشي به ارزيابي محتواي كتب درسي براساس زباهنگ‌هاي موجود در آن نپرداخته است. در پايان، براساس نتايج و يافته‌هاي حاصل از بررسي مقالات انجام‌شده، پيشنهادهايي براي مطالعات آينده ارائه شده است.