واكاوي الزامات تحقق كشت فراسرزميني براي بهبود امنيت غذايي در ايران

سرمايه گذاري در اراضي حاصل‏خيز كشورهاي برخوردار از منابع آب كافي براي توليد محصولات اساسي در راستاي بهبود امنيت غذايي با عنوان «كشت فراسرزميني» شناخته شده است. تحقيق حاضر، با هدف كاربردي واكاوي الزامات تحقق كشت فراسرزميني براي بهبود امنيت غذايي در ايران، به روش تحليلي غيرآزمايشي و پيمايشي صورت گرفت. جامعه آماري تحقيق 176 تن از صاحب نظران عرصه كشت فراسرزميني در بخش هاي دولتي و خصوصي بودند كه به طور نظري، انتخاب شدند. ابزار تحقيق شامل اسناد و مدارك كتابخانه اي و همچنين، پرسشنامه پنج ‏گزينه اي با طيف ليكرت بود. متغير وابسته تحقيق «بهبود امنيت غذايي در ايران» بود كه در چهار بعد موجود بودن غذا، در دسترس بودن غذا، بهره‏برداري از غذا و پايدار بودن اين سه مؤلفه سنجش شد. متغير مستقل تحقيق نيز شامل الزامات تحقق كشت فراسرزميني براي ايران در چهار گروه سياست‏گذاري، اقتصادي، فرهنگي اجتماعي و زراعي تخصصي بود. بر پايه يكي از مهم‏ترين يافته‏هاي پژوهش حاضر، اين چهار گروه الزامات تحقق كشت فراسرزميني براي ايران تأثيرات معني دار و مثبت بر ابعاد يادشده امنيت غذايي دارند و تحقق كشت فراسرزميني براي ايران در بهبود امنيت غذايي كشور داراي تأثير مثبت معني دار است. همچنين، نتايج سنجش نظرات دانش‏ آموختگان رشته هاي كشاورزي و غير كشاورزي با يكديگر همخواني دارد. نظر به يافته هاي تحقيق، تأمين اطلاعات ضروري مرتبط توسط مراجع دولتي براي ورود به عرصه كشت فراسرزميني نخستين گام در راستاي تشويق بخش خصوصي به حضور در اين عرصه است.