تحليل‌ گفتمان، چارچوبي براي شناسايي ويژگي‌هاي خط ‌مشي‌گذاري عدالت جنسيتي در ايران

تكثر برنامه‌ها، خط ‌مشي‌ها و درنهايت قوانين حوزه زنان و خانواده با رويكرد عدالت جنسيتي در تعداد و جهت، در كنار مشاجرات و منازعات افراد و گروه‌هاي دولتي و غيردولتي در اين موضوع، نشان‌دهنده آن است كه احتمالاً در فرايند شكل‌گيري خط ‌مشي‌هاي حوزه زنان و خانواده در موضوع عدالت جنسيتي مشكلاتي وجود دارد. اين پژوهش به منظور تبيين علل ناسازگاري و تعارضات آشكار در برنامه‌هاي جنسيتي، مسئله جديدي را با نگاه بر فرايند خط ‌مشي‌گذاري و خصيصه‌هاي ساختاري آن تعريف مي‌كند و در پي آن است كه اين فرايند چه ساختار و ويژگي‌هايي دارد و از چه مدلي پيروي مي‌كند كه بر خط ‌مشي‌هاي خروجي اثر مي‌گذارد؟ در اين راستا، شناسايي اين واقعيت كه خط ‌مشي‌گذاري، مبتني بر شبكه‌اي از روابط رسمي و غيررسمي ذي‌نفعان است و خط ‌مشي نهايي برايند توازن يا تفاهم بين منافع رقيبان است، پژوهش را به سمت شناخت گفتمان گروه‌هاي ذي‌نفع دخيل در توصيه‌هاي خط ‌مشي‌اي با اتخاذ رويكرد روش‌شناختي كيفي «چرخش احتجاجي» سوق داده است. يافته‌ها نشان مي‌دهد فرايند خط ‌مشي‌گذاري عدالت جنسيتي، هم به دليل تأثر از گفتمان بازيگران ذي‌نفع و هم به دليل معايبي در ساختار، به انسجام نداشتن و برنامه‌ريزي بلندمدت و آينده‌نگر در اين حوزه انجاميده است.