مدل سازي ارتباط بين شدت آلودگي صوتي و سنجه هاي سيماي سرزمين ساختارهاي شهري و پوشش گياهي با استفاده از روش جنگل تصادفي (مطالعه موردي شهر اصفهان)

رشد جمعيت و همچنين افزايش مهاجرت به شهرها در دهه‌هاي گذشته باعث افزايش تراكم جمعيت و همچنين سطح شهرهاي بزرگ شده است. آلودگي صوتي يكي از مشكلات محيط‌زيستي در كلان شهرها است كه در ابعاد مختلف رواني و جسمي سلامتي انسان را به مخاطره مي‌اندازد. متاسفانه اين نوع از آلودگي نسبت به ساير آلودگي‌ها كمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف از انجام اين تحقيق مدل‌سازي ارتباط بين شدت آلودگي صوتي و سنجه‌هاي سيماي سرزمين ساختارهاي شهري و پوشش گياهي است. به اين منظور، تعداد 67 ايستگاه در نقاط مختلف شهر اصفهان انتخاب و شدت صوت در زمان اوج ترافيك (ساعات 16 الي 19) در طي فصل زمستان اندازه‌گيري شد. محل ايستگاه‌هاي نمونه‌برداري از طريق يك روش سيستماتيكتصادفي و با توجه به ميزان ساخت و ساز، فضاي سبز و تنوع ساختاري مشخص شد. 27 حالت سيماي سرزمين بدست آمد كه در هر كدام از حالت‌ها، سه ايستگاه به صورت تصادفي انتخاب و نمونه‌برداري در آن انجام شد. در بيشتر ايستگاه‌ها ميزان آلودگي صوتي بالاتر از حد مجاز بود (مسكوني 5545، تجاريمسكوني 6050 دسي‌بل). از روش پيشرفته رگرسيوني جنگل تصادفي براي انجام تجزيه و تحليل استفاده شد. با استفاده از اين روش، تاثيرگذارترين سنجه‌ها در بافرهاي مختلف شناسايي و بيشترين فراواني از بين سنجه‌ها مربوط به سنجه‌هاي شاخص پراكندگي و مجاورت، ميانگين فاصله فراكتالي، شاخص عدم انبوهي، شاخص همبستگي، شاخص ميانگين توزيع شكل و ميانگين فاصله اقليدسي (FRAC_MN) بود. همچنين، بررسي شش سنجه اول در هر كدام از مدل‌هاي بافري و طبقات كاربري نشان داد كه در هركدام از آن‌ها، سنجه‌هاي متفاوتي داراي اهميت بيشتري هستند. به دست آوردن سنجه‌هاي داراي اهميت به طراحي لكه‌هاي شهري با كاربري مختلف و نحوه چيدمان كاربري‌ها كمك مي‌كند.