استراتژي هاي پوشش ريسك كالاهاي انرژي

اين مقاله موضوع پوشش ريسك كالاهاي انرژي را بيان مي‌كند. هدف مطالعه، انتخاب بهترين استراتژي پوشش ريسك است كه توانايي كاهش ريسك نوسانات قيمت كالا در بازار را دارد. بنابراين، از روش هاي حداقل مربعات معمولي، مدل خودرگرسيون برداري، مدل هاي ناهمساني شرطي اتورگرسيو و كاپولا استفاده شده است. ابزارهاي لازم براي تخمين مدل، قيمت هاي آني و آتي نفت خام و گاز طبيعي مي باشند. همچنين داده هاي هفتگي طي دوره 20182013 براي تخمين مدل ها به كار گرفته شده اند. نتايج نشان مي دهند كه بيشترين ميانگين نسبت بهينه پوشش ريسك مدل هاي پويا نفت خام و گاز طبيعي مربوط به روش CCC DCC GARCH بوده است. همچنين در بررسي كارايي بر اساس داده هاي درون نمونه اي و برون نمونه اي مي توان نتيجه گرفت استراتژي هاي پويا نسبت به روش هاي ايستا از كارايي بالاتري برخوردار مي باشند. همچنين توابع كاپولا نسبت به مدل DCC GARCH عملكردي بهتري از خود نشان مي دهد. همچنين از ميان توابع كاپولاي نرمال، گامبل و كلايتون مي توان گفت كه كاپولاي نرمال داراي بدترين عملكرد و كاپولاي گامبل داراي بيشترين كارايي مي باشد.