بررسي نحوۀ تأثيرگذاري اثرات سرريز از بخش نيروگاه‌هاي حرارتي كشور بر انتشار گازهاي گلخانه‌اي؛ كاربردي از مدل دوربين فضايي

مسائل مربوط به محيط زيست يكي از مهم ترين موضوعاتي است كه همه جوامع طي دهه هاي اخير با آن مواجه هستند. كمبود منابع و ضرورت توسعه براي ايران و ساير كشورهاي مشابه، مسئله كاهش دي اكسيد كربن را به عنوان راه حل بحران زيست‌محيطي مهم دانسته است. در اين مطالعه، جمعيت، توليد ناخالص داخلي، بهره وري انرژي الكتريكي، ساختار انرژي الكتريكي و سهم بخش خانگي بر روي انتشار دي اكسيد كربن (به عنوان مهم ترين شاخص مرتبط با محيط‌زيست) مورد بررسي شده است. در تحقيق حاضر جريان دي اكسيد كربن طي دوره 1387 تا 1394، براي نيروگاه هاي حرارتي كشور با استفاده از روش داده هاي پانل مورد مطالعه قرار گرفته است. براي اين منظور از آزمون‌هاي هاسمن (اثرات ثابت)، والد (عدم ناهمساني) و دوربين واتسون (عدم خودهمبستگي) استفاده شده است؛ نتايج و بحث اثرات حاصل از مدل دوربين فضايي (SDM) فرضيه اثربخشي اثرات فضايي را تأييد مي كند و كشش اثرات سرريز از طريق مجاورت مثبت و معني دار برآورد شده است؛ و براساس يافته هاي پژوهش افزايش توليد ناخالص داخلي منجر به افزايش انتشار گاز دي اكسيدكربن هر استان بر خود و استان هاي مجاور شده، همچنين افزايش بهره وري انرژي الكتريكي، ساختار انرژي الكتريكي و افزايش سهم بخش خانگي منجر به كاهش انتشار گاز دي اكسيدكربن هر استان بر خود و استان هاي مجاور شده است.