نقش كشاورزي و انرژي‌هاي تجديد‌پذير در تأمين اهداف توافقنامه پاريس؛ مطالعه موردي: كشورهاي منتخب منطقه MENA

اين مطالعه با هدف بررسي رابطه بين مصرف انرژي هاي تجديدپذير، ارزش افزوده كشاورزي و توليد ناخالص داخلي سرانه با انتشار گاز CO2 در كشورهاي منتخب منطقه MENA انجام شد. براي اين منظور با استفاده از داده هاي پانل كشورهاي منتخب در دوره زماني 2014-1990 از رويكرد همجمعي پانلي استفاده شد. نتايج هر سه گروه آزمون حاكي از وجود رابطه بلندمدت بين متغيرهاي مذكور بود. تخمين رابطه بلندمدت نشان داد كه مصرف انرژي هاي تجديدپذير و ارزش افزوده كشاورزي اثر منفي و معنادار بر انتشار CO2 داشته و اثر توليد ناخالص سرانه بر انتشار، مثبت و معنادار است. بنابراين پيشنهاد شد كه سرمايه گذاري در گسترش استفاده از انرژي هاي تجديدپذير مورد توجه قرار گيرد. در رابطه كوتاه مدت تخمين زده شده، ارزش افزوده كشاورزي برخلاف مصرف انرژي هاي تجديدپذير و توليد ناخالص سرانه اثر معناداري بر انتشار ندارد. با توجه به معنادار شدن ضريب تعديل در رابطه كوتاه مدت، در صورت بروز شوك تصادفي، سالانه 28/0 درصد از انحراف از تعادل بلندمدت اصلاح خواهد شد و حدوداً چهار سال طول مي كشد تا اثر آن شوك از بين رود. لذا پيشنهاد مي شود در فعاليت هاي اقتصادي وابسته به مصرف انرژي هاي فسيلي، دامنه اي از حد مجاز انتشار آلودگي رعايت گردد تا محيط‌زيست را با تكانه هاي آسيب زننده به كيفيت مواجه نكند.