تغييرات تيوردوكسين ردوكتاز يك و مالون دي آلدهيد بافت هيپوكمپ در پاسخ به تمرينات استقامتي و تناوبي شديد

مقدمه و هدف: راديكال‌هاي آزاد باعث ايجاد بيش از 60 نوع بيماري مي‌شوند. عاملي كه ممكن است باعث توقف روند تخريبي راديكال‌هاي آزاد در بدن شود، سيستم آنتي‌اكسيداني است؛ بنابراين، هدف از پژوهش حاضر بررسي اثر 8 هفته تمرين استقامتي و تناوبي شديد بر تيوردوكسين ردوكتازيك و مالون دي‌آلدهيد در بافت هيپوكمپ موش‌هاي صحرايي نر ويستار است. روش كار: در اين مطالعه تجربي، 24 سر موش نر ويستار به‌صورت تصادفي به 3 گروه (كنترل، تمرين استقامتي شديد، تمرين تناوبي شديد) تقسيم شدند. پروتكل تمرين استقامتي شديد شامل دويدن روي نوار گردان به مدت 8 هفته (5 جلسه در هفته) و پروتكل تمرين تناوبي شديد نيز شامل 8 هفته (5 جلسه در هفته) دويدن تناوبي روي نوار گردان بود. 48 ساعت پس از آخرين جلسه تمريني موش‌ها قرباني شدند و تحت شرايط استريل بافت هيپوكمپ جدا شد. غلظت بافتي تيوردوكسين ردوكتاز يك به روش الايزا و غلظت مالون دي‌آلدهيد با روش‌ تري باربيتوريك اسيد سنجش شد. براي تجزيه‌‌و‌تحليل داده‌ها از آزمون واريانس يك‌طرفه استفاده شد. يافته‌ها: پس از 8 هفته در ميزان تيوردوكسين ردوكتاز يك بافت هيپوكمپ در گروه‌هاي تمرين استقامتي و تناوبي شديد نسبت به گروه كنترل تغيير معني‌داري ايجاد نشد (0/62=P). همچنين پس از 8 هفته ميزان مالون دي‌آلدهيد بافت هيپوكمپ در گروه‌هاي تمرين استقامتي و تناوبي شديد نسبت به گروه كنترل تغيير معني‌داري نداشت (0/83=P).نتيجه‌گيري: 8 هفته تمرين استقامتي و تناوبي شديد تأثيري بر ميزان تيوردوكسين ردوكتاز يك و مالون دي‌آلدهيد بافت هيپوكمپ موش‌هاي صحرايي نداشت.