نقش ميانجي سبك‌هاي دلبستگي، رابطه سلامت روان با اعتياد به اينترنت در نوجوانان

زمينه و هدف: در سال‌هاي اخير، كامپيوترها و اينترنت در تمامي‌بخش‌هاي زندگي افراد وارد شده است. يكي از مشكلاتي كه ممكن است ايجاد شود، اعتياد به اينترنت است كه به عنوان يك اختلال جديد، با تعدادي از اختلالات روانپزشكي مرتبط گزارش شده است. هدف از اين پژوهش، بررسي نقش ميانجي سبك‌هاي دلبستگي، رابطه سلامت روان با اعتياد به اينترنت در نوجوانان بود. روش بررسي: روش پژوهش، توصيفي و از نوع مدل‌يابي معادلات ساختاري بود. جامعه پژوهش تمامي دانش‌آموزان مقطع متوسطه شهر كرج در سال 1398ـ1397 بودند كه از ميان آنها 310 دانش‌آموز به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه‌هاي سلامت گلدبرگ و هيلر، اعتياد به اينترنت يانگ و سبك‌هاي دلبستگي هازن و شاور مي‌باشد. تجزيه و تحليل داده‌ها از طريق آزمون‌هاي همبستگي پيرسون و سوبل انجام گرفت. يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان داد، اثر مستقيم سلامت‌روان و سبك هاي دلبستگي بر اعتياد اينترنتي دانش آموزان در سطح 95 درصد اطمينان معني‌دار بوده است(p 0/05). هم‌چنين نتايج، بيان‌گر رابطه غيرمستقيم بين سلامت‌‌ روان و اعتياد اينترنتي دانش آموزان با ميانجي گري سبك هاي دلبستگي با 95 درصد اطمينان مي‌باشد(p 0/05). به طور كلي نتايج الگوها نشان داد كه تمامي ‌مقياس‌هاي پژوهش از برازش مناسب برخوردارند. نتيجه‌‌‌گيري:بر اساس يافته‌ها فوق مي‌توان نتيجه گرفت، كه توجه به سلامت روان مي‌تواند موجب ايجاد سبك دلبستگي ايمن گردد و به تبع آن با ايجاد بهزيستي روان‌شناختي از آسيب اعتياد به اينترنت در دوران نوجواني پيشگيري به عمل آيد. بنابراين، ضروري است، در فرآيند پيشگيري از اعتياد به اينترنت به نقش عوامل روان شناختي مانند سبك‌هاي دلبستگي ناايمن توجه كرد.