مقايسه اثربخشي درمان‌هاي تحريك جدار جمجمه‌اي با جريان مستقيم (tDCS) و شناختي- رفتاري (CBT) بر سوگيري توجه در افراد داراي اضافه وزن

Comparison of the effectiveness of tDCS and CBT treatments on Attention Bias in overweight people

مقدمه: اضافه وزن يكي از مشكلات افراد در حال حاضر مي باشد كه يكي از دلايل آن روان شناختي به ويژه سوگيري توجه است. رويكردهاي متفاوتي جداي از درمان شناختي رفتاري (CBT) مانند تحريك با جريان مستقيم از طريق جمجمه (tDCS) ظهور كرده است. بنابراين، هدف از پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي tDCS و CBT بر سوگيري توجه افراد داراي اضافه وزن بود. روش كار: روش پژوهش نيمه تجربي با طرح پيش آزمون-پس آزمون و گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه افراد داراي اضافه وزن مراجعه كننده به مركز روان‌شناسي آرامش تهران در سال 1398 بودند، كه با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند و براساس معيارهاي ورود و خروج تعداد 36 نفر انتخاب و به صورت تصادفي ساده در سه گروه قرار گرفتند. ميانگين و انحراف استاندارد سن افراد 45/6±27/34 و ميانگين شاخص توده بدن افراد 23/2±12/28 بود. ابزار پژوهش پرسشنامه‌ استاندارد سوگيري توجه بود. داده‌ها با استفاده از آزمون آماري تحليل كوواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج: نتايج نشان داد كه بين ميانگين نمرات پيش آزمون و پس آزمون tDCS بر سوگيري توجه مؤلفه اهداف زندگي و مولفه خوراكي ها به ترتيب (001/0≥p، 001/0≥p) و ميانگين نمرات پيش آزمون و پس آزمون CBT بر سوگيري توجه مؤلفه اهداف زندگي و مولفه خوراكي ها به ترتيب (002/0≥p، 001/0≥p) اثر معني داري وجود دارد. (05/0≥p). همچنين بين ميانگين نمرات پس آزمون tDCS و CBT بر سوگيري توجه (مؤلفه اهداف زندگي و مولفه خوراكي ها به ترتيب) تفاوت معني داري وجود ندارد (299/0

Introduction: Overweight is one of the problems in people nowadays, one of which is psychological, especially attentional bias. Different approaches have emerged apart from Cognitive-Behavioral Therapy (CBT) such as transcranial direct current stimulation (tDCS). Therefore, the purpose of the present study was to compare the effectiveness of tDCS and CBT on attention bias in overweight people. Methods: The research method used was quasi-experimental research with pretest-posttest design and control group. The statistical population of the study included all overweight people referred to Aramesh Psychology Center in Tehran in year 2019. Using purposive sampling method, 36 individuals were selected and randomly divided into three groups based on inclusion and exclusion criteria. The mean and standard deviation of age was 34.27±6.45 and mean body mass index was 28.12±2.23. The research instrument was standard attentional bias questionnaire. Data were analyzed using analysis of covariance. Results: The results showed that tDCS and CBT were effective on The results showed that between the mean scores of pre-test and post-test tDCS on bias, attention to the component of life goals and the component of food (01.001, 0.001) and the mean of pre-test and post-CBT scores on bias, respectively The components of life goals and the component of foods (0.002, 0.001) have a significant effect, respectively. (05/0≥p). Also, there was no significant difference between the mean score of tDCS and CBT posttest on attention bias (component of life goals and food component, respectively) (p <0.299, p <0.441). Conclusion: It seems that tDCS and CBT can be used to reduce people's bias in preventing the desire to eat more food. Given that this study has only been studied in one psychology center, it is suggested to investigate it in other centers to enhance the external validity of the research.