اثربخشي مداخله خوددلسوزي شناختي بر بهبود نيازهاي خودتعيين گري، تعويق اندازي و تاب آوري تحصيلي دانش آموزان دختر مبتلا به افسردگي در يكي از شهرك هاي نظامي

Effectiveness of Cognitive Self-Compassion Training on Improving Self-Determination Needs, and Academic Procrastination and Resiliency among the Depressed Female Students in a Military Residential Complex

مقدمه: هدف اصلي اين پژوهش، تعيين ميزان اثربخشي مداخله خوددلسوزي شناختي بر بهبود نيازهاي خودتعيين­ گري (خودمختاري، شايستگي و ارتباط ادراك‌شده)، تعويق ­اندازي و تاب­آوري تحصيلي دانش ­آموزان دختر مبتلا به افسردگي در يكي از شهرك­ هاي نظامي بود. روش: طرح پژوهش نيمه‌آزمايشي از نوع پـيش­ آزمون ـ پس ­آزمون با گروه گواه بود. براي اجراي پژوهش از ميان دانش­ آموزان دختر (متوسطه اول و دوم) داراي افسردگي يكي از شهرك­هاي نظامي 40 نفر به‌صورت تصادفي انتخـاب و در دو گـروه­ آزمـايش و گواه جايگزين شـدند. سپس مداخله با روش آموزش خوددلسوزي شناختي به مدت 8 جلسه 90 دقيقه‌اي روي گروه آزمايش اجرا شد و گروه گواه هيچ نوع مداخله­ اي دريافت نكرد. ابزار پژوهش مقياس نيازهاي خودتعيين­ گري سوريبو و همكاران (2009)، مقياس تعويق ­اندازي تحصيلي (APS) كاكيسي (2003) و پرسشنامه تاب­آوري تحصيلي ساموئل (2004) بود. براي تحليل داده ­ها از نرم­افزار (SPSS.21) و تحليل كواريانس استفاده شد. نتايج: يافته­ ها تفاوت معني­داري بين دو گروه نشان داد. بحث: پس مي­توان گفت كه مداخله خوددلسوزي شناختي بر بهبود نيازهاي خودتعيين گري (خودمختاري، شايستگي و ارتباط ادراك‌شده)، تعويق­اندازي و تاب­آوري تحصيلي دانش­آموزان دختر مبتلا به افسردگي، اثربخش است.

Introduction: The aim of this study was to determine the effectiveness of cognitive self-compassion interventions on improving self-determination needs (autonomy, competence and perceived communication) and academic procrastination and resiliency among the depressed female students in a military residential complex. Method: The design of the study was quasi-experimental with pretest, posttest and experimental and control groups. The sample included 40 female students selected from among the depressed female students (first and second high school) in a military residential complex and assigned into an experimental and a control group. Then the experimental group received eight 90-minute sessions of cognitive self-compassion training while the control group received no training. The research instruments were the Sorybo et al. Self-Determination Needs Scale (2009), the Kakici Academic Procrastination Scale (2003) and the Samuel Academic Resiliency Questionnaire (2004). To analyze the data, the SPSS software and analysis of covariance were used. Results: The results showed significant differences between the two groups. Discussion: It can be concluded that cognitive self-compassion interventions improve self-determination needs (autonomy, competence and perceived communication) and academic procrastination and resiliency among depressed female students.