بررسي اثر ضد رشد عصاره هاي هيدروالكلي درمنه ي دشتي بر مالاسزيا فورفور جدا شده از نمونه باليني

Investigation of the anti-growth effect of hydroalcoholic extract of Artemisia deserti on Malassezia furfur isolated from clinical specimen

زمينه و هدف: قارچ مالاسزيا فورفور عامل بيماري پيتيريازيس ورسيكالر است. تركيبات موجود در گياه درمنه دشتي داراي خاصيت ضد ميكروبي مي‌باشد. هدف از اين تحقيق بررسي اثر ضد قارچي عصاره‌هاي آبي و الكلي گياه درمنه دشتي بر قارچ مالاسزيا فورفور در شرايط آزمايشگاهي است. روش كار: اين مطالعه يك تحقيق تجربي- آزمايشگاهي بود. از گياه درمنه دشتي به روش پركولاسيون عصاره‌هاي آبي و الكلي تهيه و سپس غلظت‌هاي60،50،40 و70 ميلي‌گرم بر ميلي‌ليتر از آن ساخته شد. روش انتشار از ديسك، تعيين حداقل غلظت ممانعت كنندگي(Minimum Inhibitory Concentration-MIC) و حداقل غلظت كشندگي قارچي (Minimum Fungicidal Concentrations-MFC) جهت ارزيابي اثرات ضد قارچي اين عصاره ها بر مالاسزيا فورفور در آزمايشگاه مورد بررسي قرار گرفت. نرم افزار 21SPSS و آزمون آناليز واريانس دو طرفه جهت تجزيه و تحليل اطلاعات بكار رفت (05/0>p). يافته‌ها: بيشترين هاله عدم رشد در اثر بكارگيري عصاره اتانولي، متانولي و آبي به ترتيب 18، 33/17 و 66/13 ميلي‌متر بود كه در غلظت 70 ميلي گرم بر ميلي ليتر مشاهده شد. بر اساس اين نتايج، قارچ مالاسزيا فورفور به عصاره اتانولي درمنه دشتي حساسيت بيشتري داشت. MIC و MFC عصاره آبي به ترتيب با 103×25 و 103×5 ميلي گرم بر ميلي ليتر در مقايسه با MIC وMFC ساير عصاره ها بهتر بود. همچنين با بالا رفتن ميزان غلظت عصاره، ميزان اثر ضد قارچي نيز بيشتر شد (05/0>p). نتيجه‌گيري: عصاره‌هاي مختلف تاثير متفاوتي بر قطر هاله عدم رشد داشتند و با افزايش غلظت عصاره، قطر هاله عدم رشد اطراف قارچ نيز افزايش يافت. با تحقيقات بيشتر در محيط درون تني اميد است از اين گياه در آينده به عنوان تركيبي جهت درمان بيماري‌هاي پوستي بوجود آمده از اين قارچ استفاده نمود.

Background: Fungi Malasezia furfur (M. furfur) is the causative agent of pityriasis versicolor disease. The compounds in the Artemisia deserti (A. deserti) have antimicrobial properties. The purpose of this research is investigation of the antifungal effect of aqueous and alcoholic extracts of plant A. deserti on the M. furfur in the laboratory conditions. Methods: From the A. deserti plant by the method of percolation, the aqueous and alcoholic extracts were prepared and then concentration of 40, 50, 60 and 70 mg/ml was made. In order to evaluate the antifungal effects of these extracts on M. furfur in laboratory Disc diffusion method, Minimum Inhibitory Concentration (MIC) and Minimum Fungicidal Concentrations (MFC) was investigated. SPSS21 software and the two-way ANOVA were used to analyze the data (p<0.05). Results: Maximum diameter of inhibition growth by application of ethanolic, methanolic and aqueous extracts was 18, 17.33 and 13.66 millimeter, respectively that were seen in the concentration of 70 mg/ml. M. furfur fungus was more susceptible to ethanolic extract of A. deserti. The MIC and MFC of the aqueous extracts with 25×103 and 5×103, respectively, was better in comparison to MIC and MFC of other extracts. Also, with an increase in the concentration of the extracts, the antifungal effect was also increased (p<0.05). Conclusion: Different extractions had different effect on the diameter of growth inhibition and by increasing the concentration of extracts, the diameter of growth inhibition increased too. With more research in the in-vivo, it is hoped that this plant will be used in the future as a combination to treat skin diseases caused by this fungus.