بهبود اختلال شخصيت مرزي در بازه‌هاي زماني مختلف درمان معطوف به انتقال: گزارش موردي

پيش‌زمينه و هدف: پژوهش حاضر باهدف بررسي تغييرات ساختار شخصيت مرزي در بازه‌هاي زماني مختلف، درمان معطوف به انتقال انجام شد. مواد و روش‌ها: روش پژوهش در اين مطالعه شبه تجربي، تك آزمودني از نوع (A/B) است. نمونه موردمطالعه مردي 35 ساله است، از ميان مراجعه‌كنندگان به كلينيك بهداشتي-درماني منطقه شش شهر تهران به روش نمونه‌گيري در دسترس از طريق مصاحبه باليني اوليه گزينش و پس از اجراي آزمون ميلون 3 با تشخيص اختلال شخصيت مرزي به‌عنوان آزمودني انتخاب گرديد، مصاحبه سازمان شخصيت (STIPO) در چهار مرحله انجام شد. يك مرحله پيش‌آزمون و سه مرحله پس‌آزمون بعد از هر بازه زماني درمان آزمودني به مدت 11 ماه، 51 جلسه با روان‌درماني معطوف به انتقال مورد مداخله و مطالعه قرار گرفت. يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش نشان داد نمرات ساختار شخصيت (هويت، كيفيت روابط موضوعي، پرخاشگري، انعطاف‌ناپذيري، دفاع‌هاي بدوي و ارزش‌هاي اخلاقي) در پس‌آزمون اول نسبت به پيش‌آزمون تفاوت معناداري ندارد ولي در پس‌آزمون دوم و سوم در نمرات ساختار شخصيت تفاوت معنادار باليني نسبت به پيش‌آزمون وجود دارد. نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج حاصله، اين روش درماني در بهبود همه ابعاد سازمان شخصيت بيماران مرزي، داراي اثربخشي قابل‌ملاحظه‌اي به‌خصوص در مراحل پيشرفته درمان است.

Background & Aims: The purpose of the present study was to investigate the changes in borderline personality structure at different time serials of treatment. Materials & Methods: The present study is a quasi-experimental and single-subject (A/B) study. The sample of study was a 35-year-old man who was selected as a borderline personality disorder among the patients referred to Health Center through a preliminary clinical interview and performing Millon clinical multiaxial inventory -III (MCMI-III) by available sampling method. The interview with the Semi-Structured Interview of the Personality Organization (STIPO) was conducted in four stages including one pre-test and three post-tests after time series treatment. Single-Subject was studied for 11 months in a format of 51 sessions of transference focused psychotherapy. Results: The findings showed that the mean scores of personality structure (identity, dimensions of object relations, aggression, personality rigidity, deference mechanisms, and morality) in the first posttest were not significantly different from the pre-test; but there was a significant clinical difference in the mean scores of personality structure at the second and third post-tests compared to the pre-test. Conclusion: Based on the results, this treatment has significant effect in improving the personality dimensions of borderline patients, especially in advanced stages of treatment.