پايش ژئومورفولوژيك نوسانات خط ساحلي بندر بوشهر

اهداف و زمينه‌ها: هدف از انجام اين پژوهش ارزيابي تغييرات خط ساحلي شهرستان بوشهر و بررسي رسوبگذاري و فرسايش سواحل بوشهر با استفاده از سنجنده‌هاي TM،ETM+، OLI از سال 1976 تا 2018 ميلادي است. روش‌شناسي: روش تحقيق بكار رفته در اين پژوهش از نوع كاربردي و بر پايه موردي استوار بوده كه در آن علاوه بر تصاوير ماهواره اي،نقشه هاي زمين شناسي و اطلاعات هواشناسي شهر بوشهر از مشاهدات ميداني نيز استفاده شد. پيش پردازش، پردازش و بارزسازي تصاوير ماهواره اي با استفاده از نرم افزار ENVI5.3 صورت گرفت. با استفاده از روش طبقه بندي نظارت شده و الگوريتم بيشترين شباهت، تصاوير طبقه بندي شدند. آشكارسازي تغييرات و در نهايت تحليل تغييرات خط ساحلي انجام شد. جهت شناسايي خصوصيات هيدروليكي و هيدروفيزيكي محدوده مورد مطالعه از شاخص ضريب خميدگي استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد بيشترين طول خط ساحلي در سال 2018 ميلادي به طول 200كيلومتر و كمترين مقدار آن در سال 1976 به طول 122كيلومتر بوده است. طول خط ساحلي در تمامي دوره هاي مطالعاتي افزايش نشان مي دهد. فعاليت‌هاي انساني بيشترين نقش را در تغيير خط ساحلي داشته است. برخي سازه ها و تاسيسات باعث ايجاد عدم تعادل در فرسايش و رسوبگذاري شده كه اين عامل باعث شده در اين قسمت از سواحل كانالها و مصب بيشتر خورها دچار جابجايي و تغيير در عرض و پهنا شوند. جهت تحليل كمي تغييرات خط ساحلي از شاخص ضريب خميدگي براي مقايسه سال‌هاي مورد مطالعه استفاده شد. نتيجه‌گيري: تحقيقات نشان داد بيشتر تغييرات به‌صورت پسروي خط ساحل بوده است. افزايش تعداد قوس ها در بازه بيشتر از 2(ضريب خميدگي) در سال‌هاي 1986 و 2001 و 2018 حاكي از وجود ناتعادلي دارد كه علاوه بر اثرگذاري عوامل طبيعي، بيشترين تأثير را فعاليت‌هاي انساني داشته است. نتايج نشان داد با توجه به شيب كم و دخالت‌هاي انساني، افزايش سطح تراز آب مي‌تواند باعث بروز چالش هاي جدي و تهديدات زيست محيطي مختلفي گردد.