ريسك محيط زيستي آلاينده مونواكسيدكربن در فضاهاي ورزشي و تفرجي روباز شهر تهران

اهداف و زمينه ها: هدف اين تحقيق ارزيابي ريسك زيست محيطي فضاهاي ورزشي شهر تهران در ارتباط با آلاينده مونواكسيد كربن هوا است. روش‌شناسي: در ابتدا، داده‌هاي مربوط به آلاينده‌ مونواكسيد كربن در بازه‌ زماني ابتداي فروردين 1397 تا ابتداي فروردين 1398، به‌صورت خام از مركز پايش آلودگي هواي تهران جمع‌آوري و مورد تحليل قرار گرفت. براساس درون يابي به روش كريجينگ به تفكيك رستر مربوطه توليد و كلاس بندي انجام شد. در نهايت براساس جدول شاخص كيفيت هوا (AQI / PSI) طبقه بندي صورت گرفت و نقشه مربوطه تهيه گرديد. از طريق تكنيك IO در سيستم GIS اقدام به روي‌هم‌گذاري لايه موقعيت مكاني مجموعه‌هاي ورزشي و لايه‌ پهنه‌بندي آلاينده‌ مونواكسيد كربن گرديد. از روش ارزيابي ريسك ويليام فاين و براساس دو سناريوي مختلف، براي تعيين سطح و رتبه ريسك زيست محيطي استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه بيشترين و كمترين ميزان غلظت ساعتي آلاينده مونواكسيد كربن به ترتيب متعلق به ايستگاه‌هاي اقدسيه ppm) (2.39 و پيروزي(2.11ppm) است. بيشترين هواي پاك متعلق به ايستگاه اقدسيه (77 روز) و كمترين آن متعلق به ايستگاه پيروزي (7 روز) بوده است. حدوداً 30% روزهاي سال داراي كيفيت هواي ناسالم و ناسالم براي گروه‌هاي حساس بوده است. ميانگين غلظت ساعتي و روزانه آلاينده مونواكسيد كربن در تمامي ايستگاه‌هاي مورد مطالعه، كمتر از حد مجاز توصيه شده بوده است كه نشان هيچ يك از مجموعه‌هاي ورزشي در محدوده مطالعاتي در معرض خطر غلظت ساعتي آلاينده مونواكسيد كربن نيستند. براساس سناريوي الف؛ رتبه ريسك مربوط به آلاينده مونواكسيد كربن 24 بوده كه نشانگر وضعيت غيراضطراري و »سطح ريسك كم « است. وليكن؛ در سناريوي دوم، رتبه ريسك 90 و سطح ريسك »متوسط « ارزيابي مي‌گردد. نتيجه‌گيري: حدوداً 12 مجموعه‌ ورزشي، در معرض مستقيم اين آلاينده‌ هوا قرار دارند و لازم است تا با اتخاذ راهكارهاي مديريتي به ارتقاي كيفيت اين نوع از كاربري‌هاي شهري همت گماشت