ضرورت، امكان يا امتناع حركت در جوهر از نگاه ابن سينا و ملاصدرا

ابن سينا به پيروي از ارسطو به بحث حركت پرداخت و حركت در برخي مقولات عرضي را اثبات كرده است. ملاصدرا نيز با بررسي عميق در مباحث حركت، به پذيرش حركت در تمام مقولات معتقد است او ضمن پاسخ به اشكالات مطرح در باب حركت جوهري، براي نخستين بار در تاريخ فلسفه، با استمداد از مباني وجود شناسي، حركت در مقوله جوهر را به اثبات رسانيد. و به حل بسياري از مسايل فلسفي دست يافت. lt;br / gt; اين مقاله، در پاسخ به اين پرسش است كه چگونه ضرورت و امتناع در يك گزاره امكان جمع دارد؟ چرا حركت جوهري از نگاه اين سينا امتناع و از نگاه ملاصدرا ضرورت دارد؟ با تحليل دقيق هر دو ديدگاه، به اين نتيجه دست يافتيم كه با در نظر گرفتن مباني و پيش فرض هاي فلسفي و وجود شناسي، اذعان به نظريه حركت جوهري در آراء فيلسوفان پيش از ملاصدرا بويژه ابن سينا نيز وجود دارد.اما در اثر آميخته شدن بحث انقلاب در ماهيت با حركت در وجود و يا عدم وضوح چگونگي حركت در جوهر، دوگانه انگاري ميان ديدگاه ابن سينا و ملاصدرا رخ داده است. اما باتوجه به دو رويكرد و اين كه صور جواهر مي تواند حافظ وحدت موضوع باشد يا نه؟ به اين نتيجه رسيديم كه حركت جوهري در نگاه ابن سينا نيز ممكن است و نه ممتنع.