بررسي متافيزيكي مرگ‌انديشي و پيامد‌هاي آن از ديدگاه علامه‌ طباطبايي و هايدگر

از ميان موضوعات مختلف كه جزء دغدغه هاي متفكران مسلمان بوده، مسئلۀ مرگ است. هايدگر، يكي از فلاسفه اگزيستانس است كه مرگ انديشي نزد او دغدغه اصلي بود. هدف مقالۀ حاضر، بررسي متافيزيكي مرگ انديشي نزد علامه و هايدگر است. نويسندگان تلاش خواهند نمود مرگ انديشي از منظر علامه را با مرگ انديشي نزد هايدگر مورد ارزيابي قرار دهند. مسئله اين است كه مباني متافيزيكي چه نقشي در مرگ انديشي نزد علامه و هايدگر داشته و مرگ انديشي نزد اين دو متفكر به چه نتايج و پيامدهايي منجر مي گردد؟ به عنوان نتيجۀ اصلي پژوهش حاضر، بيان خواهد شد كه مرگ انديشي نزد اين دو متفكر به دليل نگرش متافيزيكي متفاوت به پيامدهاي متفاوتي منتهي مي شوند. مرگ انديشي نزد هايدگر بدون ارتباط با حيات پس از مرگ و خداوند به عنوان مبداء هستي بيان مي شود در حالي كه نزد علامه، مرگ انديشي در ارتباط با زندگي پس از مرگ و ايمان به خداوند مطرح مي گردد. با اين وجود، برخي شباهت هاي بنيادين را ميان اين دو انديشمند مي توان نشان داد. روش پژوهش در مقاله حاضر، توصيفي – تحليلي است و نويسندگان با تكيه بر آثار اين دو متفكر و شارحان آن دو با رويكرد عقل گرايي انتقادي مرگ انديشي را نزد اين دو مورد ارزيابي قرار مي دهند.