عوامل پيش‌گويي‌كننده كفايت سلامت درك‌شده در مبتلايان به بيماري‌ مزمن عروق كرونر

زمينه‌و‌هدف: با وجود پيشرفت‌هاي سريع تشخيصي و درماني، بيماران مبتلا به بيماريهاي عروق‌ كرونر نياز به خودمراقبتي دارند. هدف اين مطالعه، تعيين عوامل پيشگويي‌كننده كفايت سلامت درك‌شده در بيماران مبتلا به بيماري مزمن عروق كرونر در سال 1398 بود. روش كار: اين مطالعه از نوع مقطعي، توصيفي-تحليلي و روي 700 بيمار مزمن عروق‌كرونر مراجعه‌كننده به مركز قلب‌ و‌ عروق شهيد ‌رجايي تهران به روش در‌ دسترس انجام شد. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه چهار قسمتي سوالات زمينه‌اي، كفايت سلامت درك ‌شده ‌(PHCS) Perceived Health Competence Scale، كيفيت‌زندگي و تبعيت از درمان مدانلو جمع‌آوري‌شد. از نسبت روايي‌محتوا و شاخص روايي‌محتوا براي روايي و از شاخص آلفاي‌كرونباخ براي پايايي پرسشنامه PHCS استفاده‌ شد. در تجزيه ‌و تحليل داده‌ها از آزمون‌هاي آماري ‌توصيفي، ضريب ‌‌همبستگي پيرسون، آناليز معادلات ‌ساختار ‌يافته Stractural Equation Modeling (SEM) و تحليل رگرسيون چند متغيره با استفاده ﺍﺯ ﻧﺮﻡ‌ﺍﻓﺰﺍﺭ SPSS نسخه ۲۵ انجام‌ شد. نتايج: نتايج تحليل رگرسيون چند متغيره نشان‌داد بعد جسماني (1.08= β و 0.001 p) و رواني (0.85= β و p 0.001) كيفيت ‌زندگي و اهتمام به درمان(0.12= β و 0.01= p)، تمايل به مشاركت در درمان(0.12= β و 0.05=p) و ترديد در اجرا (0.1= β و p 0.001) در زمينه‌ تبعيت از درمان، ارتباط مستقيم و معني‌داري با كفايت سلامت درك‌شده داشت. بين متغير سن (0.13= β و 0.03=p) با وضعيت كفايت سلامت درك ‌شده ارتباط معكوس و معني‌داري وجود‌ داشت. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج مطالعه، ميانگين نمره‌ بسيار خوب براي ‌تبعيت ‌از ‌درمان و ميانگين نمره‌ ضعيف براي كيفيت‌‌زندگي، اتخاذ استراتژي‌هاي‌ بهبود كيفيت‌‌زندگي در دو بعد جسمي و رواني مي‌تواند منجر به بهبود سطح كفايت سلامت درك‌شده در بيماران قلبي عروقي گردد. تمركز بر خرده مقياس تمايل به مشاركت در درمان در زمينه‌ تبعيت از درمان مي‌تواند در بهبود كفايت ‌سلامت ‌درك‌شده بيماران موثر باشد.