تأثير مداخله درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر ادراك درد و ناتواني عملكردي زنان مبتلا به آرتريت روماتوئيد

زمينه و هدف: بيماري آرﺗﺮيﺖ روﻣﺎﺗﻮﺋﯿﺪ شايﻊﺗﺮيﻦ و ﻣﻬﻢﺗﺮيﻦ ﺑﯿﻤﺎري اﻟﺘﻬﺎﺑﯽ ﻣﻔﺎﺻﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ اﺛﺮ ﺗﻌﺎﻣﻞ ﻋﻮاﻣﻞ ژﻧﺘﯿﮑﯽ، ايﻤﻨﯽﺷﻨﺎﺧﺘﯽ، رواﻧﯽ و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﯽآيﺪ و ﺑﺎ دردﻫﺎي ﻣﺰﻣﻦ ﻫﻤﺮاه است. هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر ادراك درد و ناتواني عملكردي زنان مبتلا به آرتريت روماتوئيدِ شهر خرم آباد بود. روش كار: پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه آزمايش و گواه مي باشد. جامعه آماري كليه زنان مبتلا به آرتريت روماتوئيد استان لرستان بود. روش نمونه گيري به صورت در دسترس از بين اين زنان 40 نفر انتخاب و به روش تصادفي در دو گروه آزمايشي و گواه (هر گروه 20 نفر) جايگزين شدند. در شرايط يكسان و همزمان، پيش آزمون با پرسشنامه هاي ادراك درد و ناتواني عملكردي در هر دو گروه به عمل آمد. سپس مداخله درمان مبتني بر پذيرش و تعهد به مدت 8 جلسه 90 دقيقه اي بر روي گروه آزمايشي اجرا شد ولي گروه گواه مداخله اي دريافت نكرد. پس از اتمام جلسات مجدداً از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. نتايج: نتايج تحليل كواريانس چند متغيره و تك متغيره نشان دادكه مداخله درمان مبتني بر پذرش و تعهد بر كاهش ادراك درد و ناتواني عملكردي بيماران تاثير معني دار داشته است (0.001 p). نتيجه گيري: با توجه به نتايج اين مطالعه مي توان گفت درمان مبتني بر پذيرش و تعهد باعث كاهش ادراك درد و ناتواني عملكردي در زنان مبتلا به آرتريت روماتوئيد شده است. لذا در كنار درمان پزشكي مي توان از اين درمان جهت كاهش ادراك درد و ناتواني عملكردي اين بيماران استفاده كرد.