تحليل مفهوم «زندگي خوب» در رويكرد «سعادت گرا» به منظور تدوين هدف هاي تربيت

هدف اين پژوهش، تحليل مفهوم زندگي خوب در رويكرد سعادت گرا به منظور تدوين هدف هاي تربيت مي باشد. سپس بر اساس اين تحليل و در بستر بينش فلسفي به دست آمده از آن، هدف هايي براي تربيت تدوين شد. براي دستيابي به اين هدف ها از روش هاي تحليل مفهومي و قياس عملي فرانكنا استفاده شد. بر اساس نتايج اين پژوهش، جهت گيري هاي كلي زندگي خوب سعادت گرا عبارتند از: فضيلت، ترجيح خردورزي بر ديگر شيوه هاي بودن، معناداري و شكوفايي. هدف هاي تربيت سعادت گرايانه در دو بخش هدف غايي و هدف هاي مياني ارائه شدند. اين هدف ها عبارتند از: شكوفايي كه هدف غايي تربيت سعادت گراست و معناداري و فضيلت مندي كه به عنوان هدف هاي مياني تربيت سعادت گرا شناخته شدند. بدين ترتيب، هدف اصلي تعليم و تربيت، راهنمايي متربيان به سمت شيوه هاي زندگي فضيلت مندانه و شكوفنده است. در حقيقت تربيت بر بنياد زندگي خوب سعادت گرا، شكوفا شدن را پاسخي مناسب و ضروري براي مسأله بنيادين و هنجارين نيك بختي انسان مي داند، و تربيت سعادت گرايانه ناظر بر چگونگي تحقق اين هدف در فراگيران است. بنابراين ويژگي هاي اصلي تعليم و تربيت سعادت گرا در فرايند تربيت، فضيلت محوري، خردگرايي، هدف مداري و معنا داري به سمت شكوفايي انساني است.