تبيين مدلِ محلۀ فرهنگي در بافت‌هاي تاريخي براي توسعۀ اقتصاد و حضور صنايع خلاق (مورد پژوهشي: خيابان لاله‌زار، تهران)

بيان مسئله: با توجه به اينكه محله‌هاي تاريخي به عنوان موجوديتي منسجم، تلاش‌هاي فرهنگ بومي را براي پاسخگويي به نيازهاي گذشته به بهترين شكل نشان مي‌دهند، انطباق‌پذيري آنها با نيازهاي زمان حال و شناخت فرصت‌هاي موجود در آنها، به عنوان ظرف پذيرندۀ عملكردهاي فرهنگي و مولد اقتصاد، امري در خور توجه است. مهم‌ترين مسئلۀ اين پژوهش بهره‌گيري از روش‌هاي خلاق براي انطباق‌پذيري بافت‌هاي تاريخي با اقتصاد و شرايط جديد، از طريق تمركز بر سرمايه‌هاي فرهنگي، به عنوان ابزاري براي احياي محله‌هاي تاريخي، و ايجاد فعاليت‌هاي جديد اقتصادي با هدف جايگزيني كاربري‌هايي است كه رو به انحطاط هستند يا از منطقه محو شده‌اند. استفاده از سياست‌هاي نوآورانه و راهبردهاي مبتني برخلاقيت براي حضور بافت‌ها و محله‌هاي تاريخي كشورمان در عرصه‌هاي رقابت، با هدف توسعه و رشد اقتصادي فرهنگي و تجديد حيات محله، رويكردي است كه فقدان آن، هم در حوزۀ نظري و هم در حوزۀ كاربردي بافت‌هاي تاريخي، قابل توجه است. هدف پژوهش: هدف از اين پژوهش ايجاد شرايط تبديل محله‌هاي تاريخي به مولد اقتصاد و فراهم‌آوردن امكان حضور آن‌ها در عرصۀ صنايع خلاق است كه از طريق اتخاذ سياستي خلاق و سنجش ميزان قابليت‌هاي موجود در بافت‌هاي تاريخي، و تبيين شاخص‌هاي چندگانۀ محلۀ فرهنگي مورد بررسي قرار مي‌گيرد. روش پژوهش: اين پژوهش با روش تحليلي و توصيفي انجام شده است و يافته‌ها با استفاده از پرسش‌نامه و مشاهدات ميداني استخراج شده‌اند. نهايتاً، با استفاده از يافته‌هاي پژوهش، تحقق‌پذيري يك محلۀ فرهنگي در نمونۀ لاله‌زار با استفاده از روش كمّي معادلات ساختاري ارزيابي و در نتيجه مدلي از محلۀ فرهنگي تاريخي، براساس اولويت اقدامات تبيين شده است. نتيجه‌گيري: يافته‌هاي پژوهش راهكارها و اقدامات لازم را براساس ترتيب اولويت در مدل محلۀ فرهنگي تاريخي، پيشنهاد مي‌كند و اهميت اين روابط را به لحاظ تجربي نيز به اثبات مي‌رساند.