بررسي ارتباط ماه و زن از منظر اساطيري در ويس و رامين

موضوعات اساطيري يكي از اساسي ترين و اوّلين موضوعات مطرح شده در ادبيات هستند و در اين شكي نيست كه ادبيات و اسطوره دو اصل جدانشدني از يكديگر مي باشند و هر اسطوره، كوشش ساده و ابتدايي تخيل براي اين هماني جهان بشري است كه اغلب داستاني درباره يك ايزد يا ايزدبانو مي باشد. يكي از اين ايزدبانوان، ماه است كه در اساطير به صورت الهه سين، سِلين، آرتميس، ديانا و اناهيتا جلوه گر مي شود. اين پژوهش برآن است تا اسطوره زن و ماه را كه يكي از باورهاي بنيادين بشري مي باشد، در منظومه ويس و رامين بررسي كند. در اين پژوهش هدف، استخراج و تبيين اسطوره ماه و زن و پاسخ دادن به اين سؤال است كه دلايل همانندي زن و ماه كدامند؟ روش تحقيق، توصيفي تحليلي است و درتحليل نمونه هاي منظومه، ارتباط آن ها با اساطير مورد بحث قرار گرفته است. نتايج به دست آمده نشان مي دهد كه ماه به عنوان الهه آسماني، مظهر زيبايي و فرّه بخشي به موجودات، خصوصاً زنان، به خاطر مناسباتي كه با ماه دارند، مي باشد.همچنين اين باور، حجم زيادي از تشبيهات منظومه ويس و رامين را به خود اختصاص داده است.