ويژگي‌هاي وصفي منظومه حماسي آرش كمانگير سياوش كسرايي بر اساس نظريه توصيفي نيما

اين نوشتار در پي تبيين ويژگي هاي توصيفي منظومۀ آرش كمان گيرِ سياوش كسرايي بر اساس نظريۀ توصيفي نيما يوشيج است. از آن جا كه توصيف يكي از محورهاي مهم نظريۀ شعري نيما و كسرايي از پيروان سبك شعر نيمايي است، اين نوشتار با روش توصيفي ـ تحليلي به بررسي اين مسأله در منظومۀ آرش كمانگير مي پردازد. نتايج پژوهش نشان مي دهد موضوعاتي مختلف چون طبيعت و عناصر آن، شخصيت ها، امور انتزاعي، زمان و مكان و اشيا در اين منظومه توصيف شده اند. شگرد هاي بياني به كار گرفته شده در اين توصيفات به دو گروه شگرد هاي بياني شاعرانه و دستوري تقسيم مي شود. بسامد شگرد هاي دستوري به نسبت بيش تر از شگرد هاي شاعرانه است. از بين شگرد هاي دستوري، صفت بيش ترين بسامد را در وصف موضوعات گوناگون به خود اختصاص داده است. از ميان شگرد هاي شاعرانه نيز تشبيه و تشخيص بيش ترين بسامد را داراست. از آن جا كه آوردن صفت و تشبيه، جزو اركان توصيف محسوب مي شود، اين امر بيان گر توصيفي بودن منظومۀ كسرايي است. از شگردهاي وصفي كسرايي در اين منظومه، كاربرد چند شگرد متفاوت وصفي در توصيف يك موضوع واحد است. از سوي ديگر وي گاه يك شگرد را به طور متوالي در توصيف موضوعات مختلف به كار مي برد. به طور كلي مي توان گفت كه كسرايي در اين منظومه تحت تأثير نظريۀ وصفي نيما بوده و از عناصر آن در سرودن اين منظومه بهره گرفته است.