نويافته‌هاي داستان سياوش در خلال روايت كُردي الماس‌خان كندوله‌اي

شكوه و گيرايي داستان هاي شاهنامۀ فردوسي موجب شده تا همواره مورد توجه شاعران محلي باشد. شاعران كُردزبان نيز از اين قاعده جدا نيستند و بارها به ترجمه يا بازآفريني داستان هاي شاهنامه پرداخته اند. يكي از نمونه‌هاي اين تأثيرپذيري، منظومۀ سياوش نامه اثر ارزش مند الماس خان كندوله اي به زبان كردي گوراني است كه به پي روي از داستان سياوش سروده شده است. شاعر كُرد كوشيده است تا از ترجمه و تقليد محض دوري كند و به فكر خلاقيت ادبي هم باشد. جهت نيل به اين هدف، داستان سياوش را با تفصيل و ذكر جزئياتي بيش‌تر بيان كرده است تا منظومه اي ديگر بيافريند؛ به همين دليل نسبت به داستان سياوش در شاهنامه، روابط علت و معلولي دقيق تر و طرح و پيرنگي مستحكم تر در آن ديده مي شود؛ از اين رو مي‌تواند هم‌چون كليدي در حلّ برخي از ابهامات داستان سياوش در شاهنامه بسيار راه گشا باشد و به پاره‌اي از پرسش هايي كه تاكنون دربارۀ اين داستان بي‌جواب مانده اند، پاسخي درخور دهد. نگارندگان اين مقاله كوشيده اند تا ضمن معرفي الماس خان كندوله‌اي، احوال و آثار او، با روش تطبيقي ـ تحليلي، نقاط اختلاف سياوش نامۀ كردي و داستان سياوش در شاهنامه را از نظر روايت، محتوا و رخ دادهاي داستان واكاوي كنند و براي برخي از كنش ها و وقايع داستاني، تحليل‌هاي اسطوره‌شناختي شايسته اي ارائه دهند.