پرش هيدروليكي دايره‌يي روي سطوح شيب‌دار با شيب معكوس

در انتهاي سازه‌هايي مانند سرريز سدها، شوت‌ها، و آبشارها به دليل سرعت زياد جريان، احداث سازه‌يي مناسب جهت استهلاك انرژي جريان به‌منظور جلوگيري از فرسايش پايين‌دست ضروري است. يكي از متداول‌ترين سازه‌هاي مستهلك‌كننده‌ي انرژي، حوضچه‌هاي آرامش هستند كه در سه نوع كلاسيك، واگرا و دايره‌يي استفاده مي‌شوند. پژوهش‌ها نشان مي‌دهند كه مشخصات پرش در حوضچه‌ي دايره‌يي نسبت به دو حوضچه‌ي ديگر بهبود يافته است. لذا در پژوهش حاضر از دو مدل تحليلي و آزمايشگاهي جهت بررسي مشخصات پرش هيدروليكي دايره‌يي روي شيب معكوس استفاده شده است. در مدل تحليلي با استفاده از روابط انتگرالي حاكم بر ديناميك سيالات به استخراج رابطه‌هايي براي نسبت اعماق مزدوج و افت نسبي انرژي قابل استفاده براي هر دو نوع پرش كلاسيك و دايره‌يي پرداخته شده است. با بررسي ميزان تأثير پارامترهاي مؤثر در مدل‌سازي آزمايشگاهي مشاهده شد كه با افزايش نسبت شعاع‌هاي مزدوج تا ۲ و شيب كف تا ۵٪، نسبت اعماق مزدوج و طول پرش به ترتيب ۳۰ و ۶۰٪ كاهش و افت نسبي انرژي ۳۰٪ افزايش مي‌يابد.