شناسايي گسل‌هاي مدفون و نقش آن‌ها در جريان آب‌هاي زيرزميني دشت اروميه

دشت اروميه واقع در باختر درياچه اروميه، در شمال باختري ايران قرار دارد. آثار حركتي گسل ها در واحدهاي سنگي اطراف قابل مشاهده بوده ولي به دليل مقاومت كم واحدهاي كواترنر، شواهد گسلشي در آن‌ها ثبت نگرديده است. وجود گسل‌هاي مدفون سبب ايجاد تغييرات در سطح آب زيرزميني مي‌شود، از اين تغييرا مي توان براي شناسايي گسل هاي پنهان استفاده كرد. مدل‌سازي گسل ها و مسير آب زيرزميني در اين منطقه با استفاده از داده هاي زير سطحي 160 گمانه به متراژ و مجموع عمق حفاري 1900 متر از 61 نقطه دشت، 12 ترانشه و چهار مقطع عرضي انجام شده است. نتايج نشان مي دهد واحد ماسه سنگ در عمق 3 تا 6 متر، مارن در 5 تا 12 متر و شن در عمق 8 تا 16 متري قرار دارد. جهت جريان آب زيرزميني نيز از جنوب به شمال مي‌باشد كه در فراديواره گسل ها، سطح تراز به سطح زمين نزديك‌تر مي شود. در مقطع DD’ مطالعه شده، شن در فراديواره گسل در عمق 30 متر (گمانه 23) بوده  اما در فروديواره در عمق 14 متر (گمانه 40) قرار دارد كه نشان دهنده وجود يك گسل نرمال پنهان در اين منطقه است. همچنين، سطح آب در گمانه‌ي 18، در عمق 6 متر و در گمانه‌ي 23، در عمق 19 متري ثبت شده است كه نشان دهنده جابجايي توسط يك گسل پنهان با راستاي NW-SE  با شيب به سمت جنوب باختري است. به طور كلي در چهار مقطع عرضي با تطبيق ستون چينه‌شناسي و تغييرات سطح آب زيرزميني، 19 گسل پنهان غالباً با روند NW-SE و شيب SW  شناسايي شده اند. با توجه به الگوي جابجايي، ساز وكار حركتي گسل ها نرمال مي‌باشد.