بررسي نحوه بروز خستگي در عضله ران بيماران با ضايعه نخاعي استفاده‌كننده از دستگاه‌هاي بازتواني تحريك الكتريكي عصبي كاربردي يك مطالعه توصيفي

پيش‌زمينه و هدف: در اين پژوهش حد بحراني خستگي عضلاني براي بيماران استفاده‌كننده از دستگاه‌هاي توان‌بخشي تحريك الكتريكي كاربردي به‌منظور راه رفتن بررسي گرديد. اين افراد كنترل عضلاني ارادي نداشته و براي راه‌رفتن بايد توسط الكتريسيته به‌صورت مصنوعي تحريك‌ شوند و به دليل دارا نبودن هرگونه حس عضلاني، خستگي به‌موقع تشخيص داده نمي‌شود. با استفاده از اين سيستم، با ايمني بيشتري اين كار انجام‌شده و روند آموزشي سرعت ‌مي‌يابد. مواد و روش كار: در پژوهش زمان نزديك شدن به حد بحراني خستگي عضله ران افراد با ضايعه نخاعي موردبررسي قرارگرفته است، در آزمايشات عملي 16 بيمار پاراپلژيك به تفكيك 11 مرد و 5 زن در بازه سني 53 -27 سال كه داراي آسيب نخاعي در بازه مهره‌اي T4-T12 بودند به‌طور تصادفي انتخاب شدند. سيستمي طراحي شد كه عضله ران را تحريك و از نتايج حاصله قبل از رسيدن به حد بحراني خستگي آن را تشخيص داد. يافته‌ها: با انطباق نمودارهاي تحريكات الكتريكي اعمال‌شده به بيماران و نمودار الكترومايوگرام اصلاح‌شده در سيكل‌هاي تحريك عضله چهارسر، عضله ابتدا با اختلاف شيب بالاتري شروع به فعاليت مي‌كند اما باگذشت 8-5 سيكل اختلاف به حداقل خود رسيده و در زمان نزديك شدن به حد بحراني خستگي دوباره اختلاف شيب شروع مي‌شود، ولتاژ موردنياز براي تحريك زنان 180 و مردان 225 ولت براي بالا آمدن ساق به‌اندازه 60 درجه بوده است. بحث و نتيجه‌گيري: نتايج آزمايش‌ها پس از رسيدن MVIC عضله چهارسر به 80 درصد بوده و به‌طور متوسط پس از طي 290 سيكل معادل 232 متر طي مسافت رخ‌داده است. همچنين ميان استفاده‌ي منظم از دستگاه و تأخير در زمان بروز خستگي عضله رابطه معني‌داري به دست آمد (p>0/001) پس از تكرار آزمايش تمامي افراد طي مدت‌زمان بيشتري [به‌طور متوسط 11 درصد ديرتر] دچار خستگي شده‌اند

Background & Aims: In this study, the critical limit of muscle fatigue was evaluated for patients who use Functional Neural Electrical Stimulation (FNES) rehabilitation devices for walking. These patients do not have voluntary muscle control and have to be artificially stimulated to walk and their fatigue is not recognized in time because of the lack of sensation in their muscles. With the help of this system, it is done more safely and its usage can speed up the training process. Materials & Methods: In this study, the time of approaching the critical point of fatigue for Quadriceps muscles in patients with spinal cord injury was investigated. Patients having the injury level between T4-T12 were randomly selected. A system was designed to stimulate the Quadriceps muscle and identify the results before reaching critical fatigue. Results: By adjusting the electrical stimulation diagrams and the modified electromyogram diagram in the early cycles of quadriceps muscle stimulation, the muscle initially started with a higher slope, but after 5–8 cycles, this difference reached its minimum. This slope difference begins again when approaching the fatigue phase. The voltage required to stimulate the female patients was 180 volts and the male patients needed 225 volts to raise their shins by 60 degrees. Conclusion: The results of the experiments after the MVIC of quadriceps reached 80% averaged over 290 cycles equivalent to 232 m. There was also a significant relationship between regular use of the device and delay in the onset of muscle fatigue (p <0.001). After repeated testing, all subjects experienced fatigue after a longer period (11% on average).