اثر بخشي واقعيت درماني بر مهارت هاي ارتباطي و نگرش هاي ناكارآمد معتادين به مواد مخدر شهرستان ساري

Investigating the effects of reality therapy on communication skills and dysfunctional attitudes of patients with substance abuse in Sari, Iran

هدف از اجراي اين تحقيق، اثر بخشي واقعيت درماني بر مهارتهاي ارتباطي و نگرش هاي ناكارآمد معتادين به مواد مخدر شهرستان ساري بوده است. در اين پژوهش به منظور گردآوري اطلاعات از روش هاي اسنادي و ميداني استفاده گرديد. در روش اسنادي از منابع مختلف مانند كتب، مقالات، نشريات و اينترنت استفاده شد و در روش ميداني نيز ازپرسشنامه استفاده گرديد. پرسشنامه ها شامل سوالاتي است كه متناسب با موضوع تحقيق در اختيار پاسخگوقرار داده شد. جامعه آماري شامل معتادان به مواد مخدر شهرستان ساري بوده كه با استفاده از شيوه نمونه گيري غيرتصادفي تعداد 34 نفر، (17 نفر گروه آزمايش و 17 نفر گروه گواه)، به عنوان نمونه آماري در نظر گرفته شده است. روش پژوهش شبه آزمايشي، بامدل پيش آزمون – پس آزمون با گروه كنترل است. در اين پژوهش از دو پرسشنامه ي نگرش هاي ناكارآمد (ويزمن و بك ،1978) و پرسشنامه ي مهارت هاي ارتباطي اصلاح شده ي كويين دام (2004) به عنوان پيش آزمون و پس آزمون استفاده شده است. پس از مرحله ي پيش آزمون ،ساختار و محتواي واقعيت درماني طي10 جلسه 90 دقيقه اي، هرهفته يك جلسه به گروه آزمايش آموزش داده شد. در مرحله آخر نيز از افراد نمونه آماري پس آزمون به عمل آمد. جهت تجزيه و تحليل آماري داده ها از نرم افزار SPSS و آزمون تحليل كواريانس استفاده شده است. نتايج نشان داد كه بين ميانگين نمرات پيش آزمون و پس آزمون، در دو گروه آزمايش و كنترل، تفاوت معناداري وجود داشته است و به اين ترتيب ، تاثير واقعيت درماني برمهارتهاي ارتباطي و نگرش هاي ناگارآمد معتادين ، به صورت محسوسي مشاهده شد.

The purpose of this study was to investigate the effects of reality therapy on communication skills and dysfunctional attitudes of substance abuse addicts in Sari, Iran. Both field and library research have been used to collect data for the purpose of this study. As for library research, different resources were used including scientific papers, books and internet based materials and for field research subjects were given two questionnaires. The subjects of this study were 34 patients with substance abuse who were randomly selected and divided into a control group and an experimental group. This was a quasi-experimental study with pre-test post-test and control group. The two questionnaires used in this study were Dysfunctional Attitudes Scale (Weissman and Beck,1978) and Queendom’s Communication Skills Test-Revised (2004). When subjects have filled in the questionnaires, the experimental group underwent ten 90 minute sessions of intervention (once a week) about the content of reality therapy. After the intervention the subjects were again given the questionnaires as post-test. SPSS software and Covariance analysis were used for the analysis of data. Results revealed that there was a significant difference between the mean scores of pre-test and post-tests of experimental and control group which means reality therapy can significantly improve the communication skills and dysfunctional attitudes in patients with substance abuse.