راﺑﻄﻪ ﻋﻠﯽ ﺧﻮد ارزﺷﯿﺎﺑﯽ ﻣﺤﻮري و رﺿﺎﯾﺖ ﺷﻐﻠﯽ ﺑﺎ ﺳﺮزﻧﺪﮔﯽ ﺷﻐﻠﯽ از ﻃﺮﯾﻖ ﻣﯿﺎﻧﺠﯿﮕﺮي ﺗﻌﻬﺪ ﺳﺎزﻣﺎﻧﯽ در ﭘﺮﺳﻨﻞ ﻧﯿﺮوي اﻧﺘﻈﺎﻣﯽ

The Relationship between Core Self-Evaluation and Job Satisfaction with Job Lifestyle through Mediation of Organizational Commitment in Law Enforcement Personnel

هدف پژوهش حاضر، تعيين رابطه علّي خود ارزشيابي محوري و رضايت شغلي با سرزندگي شغلي از طريق ميانجي گري تعهد سازماني در پرسنل نيروي انتظامي شهر اهواز بود. از جامعه مذكور تعداد 306 (50 زن و 256 مرد) نفر به روش تصادفي چند مرحلهاي خوشهاي انتخاب شدند.طرح پژوهش همبستگي از نوع تحليل مسير بود. ابزار مورد استفاده، شامل مقياس خود ارزشيابي محوري (جاج و همكاران، 2003)، پرسشنامه رضايت شغلي مينهسوتا (1997)، پرسشنامه سرزندگي (دسي و رايان، 1997) و پرسشنامه تعهد سازماني (آلن و ميير، 2001) بود. تحليل دادههابا استفاده از روش آماري ماتريس همبستگي و تحليل مسير مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج حاصل نشان داد كه خود ارزشيابي محوري، رضايت شغلي و تعهد سازماني اثر مستقيم معني داري (0/001>p) بر سرزندگي شغلي دارند. هم چنين، نتايج نشان داد كه اثر غيرمستقيم خود ارزشيابي محوري و رضايت شغلي بر سرزندگي شغلي از طريق تعهد سازماني معني دار ميباشد (0/001>p).علاوه بر آن مدل رابطه علّي خود ارزشيابي محوري و رضايت شغلي با سرزندگي شغلي از طريق ميانجي گري تعهد سازماني در پرسنل نيروي انتظامي شهر اهواز با داده‌هاي جمع آوري شده نيكوئي برازش دارد.

The purpose of this study was to determine the causal relationship between self-evaluation and job satisfaction with job vitality through the mediation of organizational commitment in Ahvaz law enforcement personnel. 306 individuals (50 females and 256 males) were selected by multistage cluster random sampling method. The tools used included the Self-Evaluation Scale (Jaj et al., 2003), Minnesota Job Satisfaction Questionnaire (1997), Vitality Questionnaire (Deci & Ryan, 1997) and Organizational Commitment Questionnaire (Alan & Meyer, 2001). Data were analyzed using correlation matrix and path analysis.