توازن‌بار در محيط رايانش ابري با در نظر گرفتن وابستگي ميان وظايف و استفاده از الگوريتم ژنتيك تطبيقي

گسترش روز افزون نيازهاي محاسباتي، اهميت استفاده از رايانش ابري را روز به روز بيشتر مي‌كند. رايانش ابري، يك مدل رايانشي بر مبناي شبكه‌هاي رايانه‌اي است كه الگويي تازه براي عرضه‌ي منابع را ارائه مي‌دهد، بگونه‌اي كه كاربران بر اساس نياز خود، منابع را درخواست نموده يا آن‌ها را آزاد مي‌سازند. هنگاميكه تقاضاها براي استفاده از منابع رايانشي افزايش مي‌يابند، توزيع مناسب آنها از اهميت بالايي برخوردار مي‌شود، چراكه اگر يك واحد پردازشي داراي حجم زيادي از وظايف، و واحدي ديگر تقريباً بيكار باشد، از منابع بخوبي استفاده نمي‌شود و همچنين زمان اتمام كل وظايف مي‌تواند بسيار افزايش بيابد. لذا براي غلبه بر اين مشكل، از تكنيك توازن بار استفاده مي‌شود. بطوركلي از ديد محاسباتي، به فرايند توزيع متعادل بار بر روي واحدهاي پردازشي، توازن‌بار گفته مي‌شود. در اكثر پژوهش‌هاي انجام‌شده در رابطه با توازن‌بار، تعاملات ميان وظايف در حال اجرا، در نظر گرفته نشده، لذا در صورتيكه وظايف در تعامل با يكديگر، در واحدهاي پردازشي مجزا، در يك شبكه توزيع‌شده قرار گرفته باشند، تعاملات ميان آن‌ها مي‌تواند در زمان اتمام كل وظايف، تاثيرگذار باشد. هدف از اين پژوهش، ارائه روشي است كه بتواند با در نظر گرفتن تعاملات ميان وظايف، به يك توازن‌بار مطلوب در شبكه دست يابد، بطوريكه زمان اتمام كل و زمان بيكاري ماشين‌ها به حداقل برسند. براي اين منظور، از الگوريتم ژنتيك استفاده مي‌شود. نتايج آزمايشي بدست‌آمده نشان مي‌دهند كه محلي‌كردن تعاملات، تاثير قابل توجهي در كاهش زمان اتمام كل خواهد داشت.

This Article has no English Abstract