مقاومت پلاكتي و چگونگي ايجاد آن

سابقه و هدف تزريق پلاكت، يكي از درمان‌هاي اصلي بيماران ترومبوسيتوپنيك، جهت كاهش شدت و فراواني عواقب ناشي از خونريزي مي‌باشد. عدم افزايش متناسب پلاكت‌ها متعاقب تزريق آن‌ها تحت عنوان مقاومت پلاكتي شناخته مي‌شود. هدف از اين مطالعه، بررسي مكانيسم‌هاي دخيل در بروز و شكل‌گيري مقاومت پلاكتي بود. مواد و روش‌ها اين مقاله به مرور فاكتورهاي مؤثر در افراد دريافت‌كننده و اهداكننده پلاكت و برخي از خصوصيات خود محصول پلاكتي در بروز مقاومت پلاكتي پرداخته است كه از طريق بانك‌هاي اطلاعاتي Science Direct ، PubMed ،Medline ،SID ،Scopus و Magiran و جستجوي كليد واژه‌هاي مقاومت پلاكتي، آلوآنتي‌بادي، HLA و تزريق پلاكت در بين حدود 130 مقاله مرتبط انجام شده و نهايتاً 97 مقاله براي نوشتن استفاده گرديد. يافته‌ها مقاومـت پلاكتي به دو گروه مقاومت ايمونولوژيك و غير ايمونولوژيك قابل تقسيم مي‌باشد. نوع ايمونولوژيك عمدتاً با ايجاد آلوايمونيزاسيون ناشي از تماس بـا آنتـي‌ژن‌هاي لكوسيت انساني -HLA و آنتي‌ژن‌هاي پلاكت انساني HPA- ايجاد مي‌‌گردد. در موارد غير ايمونولوژيك كه حدود80% علل بروز مقاومت پلاكتي به شمار مـي‌آيند، عواملي هم‌چـون تب، بزرگي طحال و مصرف برخي داروها منجر به بروز مقاومت پلاكتي مي‌گردند. نتيجه گيري شناسايي عوامل و مكانيسم‌هاي دخيل در ايجاد مقاومت پلاكتي اعم از عوامل ايمونولوژيك و غير ايمونولوژيك، نقش مهمي در پيشگيري، مديريت بيماري و جلوگيري از گسترش و تكرار آن بر عهده خواهد داشت.

Background and Objectives Transfusion of platelet has become one of the main treatments for thrombocytopenic patients to reduce the severity and frequency of bleeding consequences. Failure to attain the desired level of platelets in a patient following platelet transfusion is defined as platelet refractoriness. The purpose of present paper is to review and study the mechanisms involved in the formation of platelet refractory. Materials and Methods This article reviews the effective factors present in platelet recipients and donors, and considers the characteristics of platelet products that may have impacts on platelet refractoriness. The search is conducted through scientific databases including Science Direct, PubMed, Medline, SI , Scopus, and Ma iran by the keywords “Platelet Refractory”, “Alloantibody”, “HLA”, “Platelet Transfusion” and their Persian equivalents. Finally out of about 130 related articles, 97 articles were used for the review. Results Generally, platelet refractoriness occurs in two ways including immunologic and nonimmunologic. The immunologic way is due to alloimmunization against alloantigens as a result of contact with human leukocyte antigens (HLA), Human Platelet Antigens (HPA). Non immunologic conditions such as fever, spleen enlargement and use of certain medications are responsible to 80% of platelet refractory incidence. Conclusions Identification of different features and mechanisms in platelet refractoriness including immunologic and non-immunologic factors have an important role in control, prevention and management of the disease.