خود مراقبتي رواني و روش اجراي آن در روستا يا محله

خود مراقبتي شامل اقدام هايي است اكتسابي و هدفدار كه مردم براي خود، فرزندان و خانواده شان انجام مي دهند تا سالم تر بمانند، از سلامتي جسمي، رواني و اجتماعي خود حفاظت كنند و نيازهاي جسمي، رواني و اجتماعي خود را برآورده سازند. مشكلات روان شناختي و احساسي، زندگي روزمره افراد را تحت تأثير قرار مي دهند و نزديك به يك نفر از هر 5 نفر مراجعه كننده به پزشك ، مشكل سلامت روان دارد. در بسياري اوقات اين مشكلات مورد بررسي قرار نمي گيرند، زيرا افراد علايم ديگري دارند كه مي خواهند ابتدا پزشك آن ها را بررسي و بعد رفع كند. بسياري از اختلال هاي روان شناختي به دليل عدم تعادل مواد شيميايي كه براي كار درست سلول هاي مغزي لازمند رخ مي دهد. به طور معمول اين اختلال ها با نشانه هاي خفيف و اختلال جزيي رواني آغاز مي شوند. طيف وسيعي از اين اختلال هاي خلقي (افسردگي) مربوط به نگراني (اضطراب) يا اختلال مصرف مواد (الكل يا مواد مخدر) هستند. خود مراقبتي در سلامت روان منجر به افزايش سواد سلامت روان مي شود. بدين معني كه خودآگاهي و باورهاي افراد در مورد اختلال هاي روان پزشكي افزايش مي يابد و به شناسايي، مديريت يا پيشگيري از اين اختلال ها كمك مي كند. افزايش سواد سلامت روان سبب مي شود توانايي شناخت اختلال هاي روان پزشكي را داشته باشيم و بدانيم چگونه اطلاعات حوزه سلامت روان را جست وجو كنيم و عوامل خطر سلامت روان و علل روان پزشكي آن را بشناسيم و نگرش شناسايي و درمان بموقع را پيدا كنيم.