مدل كنترل طغيان بيماريهاي منتقله از آب و غذا بعد از وقوع بلاياي طبيعي

زمينه: بعد از وقوع بلاياي طبيعي به علت جابه‌جايي جمعيت، افزايش عوامل خطر، تغييرات زيست‌محيطي، تغيير شرايط زندگي و افزايش آسيب‌پذيري در برابر عوامل بيماري‌زا، امكان طغيان بيماري‌هاي عفوني افزايش مي‌يابد كه ازجمله مهم‌ترين آن‌ها بيماري‌هاي منتقله از آب و غذا است. اين پژوهش با هدف تدوين مدل كنترل طغيان بيماري‌هاي منتقله از آب و غذا بعد از وقوع بلاياي طبيعي در ايران انجام شد. روش كار: اين پژوهش از نوع پژوهش‌هاي كاربردي است كه به‌صورت تركيبي و در هفت مرحله انجام شد. براي اعتبار سنجي مدل اوليه از تحليل عاملي تائيدي استفاده گرديد و جهت تحليل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS ويرايش 23 و LISREL9.1 استفاده گرديد. روابط متغير‌ها با استفاده از مدل‌سازي معادلات ساختاري SEM استخراج شد و اعتبار مدل مورد تائيد قرار گرفت. يافته‌ها: درمجموع تعداد 6 عامل مؤثر بر كنترل طغيان بيماري‌هاي منتقله از آب و غذا بعد از وقوع بلاياي طبيعي استخراج و شناسايي شده است كه شامل: منابع انساني، نظام مراقبت سندرميك، مديريت، آموزش همگاني، تداركات و تجهيزات و برنامه كشوري مي‌باشند. نتيجه‌گيري: تدوين سياست‌ها و دستورالعمل‌ها و راهنماهاي عملكردي در سطح ملي، تدوين برنامه و تأمين منابع و مشخص كردن ساختار مديريت محلي، افزايش دانش و بهبود نگرش و كسب مهارت‌هاي لازم در سطح فردي، ارزيابي وضعيت موجود ، تقويت نظام مراقبت سندرميك، تهيه منابع و تجهيزات موردنياز برحسب نوع مخاطرات، آموزش مداوم و برگزاري مانور در جهت مديريت و كنترل طغيان بيماري‌هاي منتقله از آب و غذا در هنگام وقوع بلاياي طبيعي پيشنهاد مي‌گردد.

This Article has no English Abstract