تأثير متغيرهاي اصلي توسعه بر اشتغال زنان و كشاورزي پايدار روستايي در استان گيلان

تحولات كنوني در عرصه‌هاي اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي روستا علي‌رغم پيامدهاي مثبتي كه جهت بهبود شرايط زيست در روستا داشته، سبب شده تا از نقش فعال زنان در عرصه توليد كاسته شود و زنان روستايي توليد كننده سابق، تبديل به زنان خانه‌دار مصرف كننده شوند. اين امر نه تنها پيامدهاي منفي در عرصه اقتصاد روستا به جاي مي‌گذارد، بلكه عملاً قشر فعال عظيمي را از فرايند توليد حذف كرده و رشد اقتصاد ملي را نيز كند مي‌نمايد. در استان گيلان، اقليم مرطوب، امكان كشت برنج و محصولات ديگري از جمله توتون، مركبات و چاي را فراهم ساخته است. از اين رو بخش قابل توجهي از اشتغال مردم اين ناحيه را كشاورزي و فعاليت‌هاي وابسته به آن تشكيل مي‌دهد. هدف از تحقيق حاضر اين بود كه ظرفيت‌هاي اشتغال زنان روستايي در استان مشخص و فاكتورهاي تأثيرگذار بر آن بررسي شود. نتايج اين تحقيق نشان داد كه زنان روستايي در بسياري از اشتغال‌هاي روستايي مي‌‌توانند فعاليت بيشتري نسبت به مردان داشته باشند و از ظرفيت‌هاي فكري و معنوي خود در جهت رونق اقتصاد روستا استفاده كرده و باعث كارآفريني و اشتغال بيشتر خانواده و فرزندان خود نيز شوند.