پيش‌بيني نحوه اثرگذاري سياست‫هاي پولي و مالي بر نرخ بيكاري در اقتصاد ايران

آنچه از ادبيات سياست‫هاي مالي، پولي قابل برداشت است؛ رفتارهاي دو گانه اين سياست‫ها بر پويايي بازار نيروي كار مي‌باشد. به عبارتي پيامد مشخصي در صورت اجراي اين سياست‫ها در بازار نيروي كار قابل تصور نيست. در نتيجه با استفاده از مدل‌هاي پويا مبتني بر بيزين (TVPDMA و TVPFAVAR)، سعي در تعيين نحوه اثرگذاري اين سياست‫ها بر متغير نرخ بيكاري در طي زمان خواهيم نمود. بازه زماني داده‌هاي فصلي بازه سال‫هاي 1:1370 4:1397 مي‌باشد. براساس نتايج TVPDMA، نرخ رشد مخارج عمراني در 92 دوره (از كل 112 دوره) تأثير معناداري بر بيكاري داشته و مهم‫ترين عامل در ايجاد تغييرات اين متغير است. بر اساس نتايج TVPDMA سياست مالي (مخارج بخش عمراني و جاري دولت، كل درآمدهاي مالياتي)؛ نسبت به سياست‫هاي پولي (تغيير پايه پولي و حجم نقدينگي و نرخ ارز)، اثرگذاري بيشتري بر نرخ بيكاري داشته‌اند. نتايج TVPFAVAR، بيانگر آن است كه تمامي متغيرهاي مؤثر بر بيكاري در بلندمدت موجب افزايش بيكاري شده‌اند. به عبارتي سياست‫هاي اجرايي توانايي كاهش بيكاري را نداشته‌اند، ناسازگاري زماني در اجراي سياست‫ها و عدم توسعه در زيرساخت‌هاي بازار نيروي كار را، مي‌توان از دلايل عدم اثرگذاري اين متغيرها دانست. ارتباط مثبت مابين نرخ بيكاري و رشد اقتصادي نيز بر اساس نتايج تحقيق گواهي بر پديده ركود تورمي در كشور مي‏باشد.   طبقه بندي JEL:  **C, B**, A**