رابطه جو اخلاقي سازمان و تصميم گيري مديران؛ آزمون نقش ميانجي مديريت دانش شخصي

زمينه: تصميم گيري مديران به عنوان يكي از مهارت هاي مديريتي همواره به عنوان يك عامل اساسي پيشرفت در سازمان ها مورد توجه بود است بر همين اساس شناسايي عوامل موثر بر آن ضروري احساس مي شود ، با درك اين مهم پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه جو اخلاقي سازمان و تصميم گيري مديران با نقش ميانجي مديريت دانش شخصي انجام شده است. روش: روش تحقيق توصيفيهمبستگي است. جامعه آماري شامل كليه مديران و كاركنان دانشگاه رازي كرمانشاه مي باشد، 195 نفر با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي به عنوان نمونه آماري جهت مطالعه انتخاب شدند. براي گردآوري داده هاي پژوهش از سه پرسشنامه استاندارد جو اخلاقي سازمان، تصميم گيري مديران، مديريت دانش شخصي استفاده شد. داده هاي تحقيق پس از جمع آوري با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل مسير در نرم افزارهاي آماري LISREL, SPSS تحليل شدند. يافته ها: نتايج بررسي نشان داد كه رابطه ابعاد جو اخلاقي سازمان با مديريت دانش شخصي مثبت و معني دار بود، نقش ميانجي مديريت دانش شخصي در ارتباط بين مسئوليت اجتماعي با تصميم گيري مديران مثبت و معني دار بود. نتيجه گيري: در نتيجه براي بهبود تصميم گيري مديران مي بايست به جو اخلاقي سازمان و مديريت دانش شخصي توجه نمود.