پيش بيني رابطه اخلاق و محيط كسب وكار با توسعه اقتصادي ايران

زمينه: به منظور رسيدن به توسعه، لزوم توجه به فساد، خشونت و فقر ملت ها كه از نبود اخلاق اقتصادي و اخلاق محيط كسب و كار سرچشمه مي گيرد احساس مي شود. رفع بنيادي فساد، خشونت و فقر ملت ها در راستاي انگيزه‌هاي عملي توسعه اقتصادي جز با پيوند روزافزون اخلاق اقتصادي و اخلاق محيط كسب و كار ميسر نخواهد شد. هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه بين اخلاق و محيط كسب و كار بر توسعه اقتصادي است. روش: روش پژوهش حاضر كاربردي و از نوع همبستگي است. شاخص هاي كلان اقتصادي محيط كسب و كار، شاخص اخلاق و شاخص توسعه اقتصادي كشور ايران به عنوان جامعه آماري انتخاب شده است كه سال هاي 2017-2006 به عنوان نمونه تحقيق انتخاب شد. ابزار اندازه گيري داده هاي بانك جهاني و موسسه بين المللي شفافيت بود. جهت آزمون نيز از روش لورنبرگ ماركاردت و تحليل شبكه عصبي پرسپترون و هوش مصنوعي استفاده شده است. يافته ها: برازش مدل تحقيق كه در برگيرنده يك فرضيه اصلي بود مورد تاييد قرار گرفت. اخلاق و آساني محيط كسب و كار رابطه معناداري با توسعه يافتگي دارد و در طي زمان نيز موثرتر خواهد بود. نتيجه گيري: دو عامل مشخص، از مهمترين عوامل موثر بر رشد و توسعه اقتصادي به شمار مي روند، يكي از اين دو عامل، فساد مالي و اخلاقي است و ديگري آساني محيط كسب و كار است پس نتيجه بررسيها نشان مي دهد كه اخلاق اقتصادي و اخلاق محيط كسب و كار بر توسعه اقتصادي تاثير دارد.