ارتباط رهبري معنوي با سرمايه روانشناختي و معنويت در كار به منظور نيل به اخلاق كاري در سازمان

زمينه: هدف پژوهش حاضر بررسي ارتباط رهبري معنوي با سرمايه روانشناختي و معنويت كاري به منظور نيل به اخلاق كاري در سازمان است. روش: اين پژوهش از نظر هدف كاربردي و از لحاظ نحوه گردآوري اطلاعات توصيفي همبستگي است. جامعه آماري پژوهش250 نفر از كاركنان اداره بازرگاني و اتاق بازرگاني شهرستان خرم آباد هستند كه با استفاده از فرمول كوكران و روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي نمونه اي به حجم 151 نفر انتخاب گرديده است. ابزار پژوهش پرسشنامه استاندارد بوده كه روايي آن با استفاده از از روش اعتبار محتوا و پايايي آن از طريق آلفاي كرونباخ آزمون شده است. در اين پژوهش براي تحليل داده ها از رويكرد مدلسازي معادلات ساختاري و نرم افزارهاي Amos و Spss استفاده گرديده است. يافته ها: نتايج پژوهش مشتمل بر هفت فرضيه است كه تمامي فرضيات در سطح خطاي 95% تاييد شده اند. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه مديران و رهبران سازماني با القاي احساس اميد، ايمان و بصيرت بخشي به كاركنان سازمان مي توانند باورهاي افراد به توانايي هايشان براي دستيابي به موفقيت (سرمايه روانشناختي) را تحت اثر قرار داده و از اين طريق زمينه نيل به اخلاق كاري در سازمان را فراهم سازند. نتيجه گيري: نتايج نشان دهنده آن است كه مديران و رهبران سازمان ها مي توانند با استفاده از انگيزش دروني و القاي معنويت الهام بخش سطح معنويت در كار را بهبود بخشيده و از اين طريق زمينه ساز اخلاق كاري مناسب در سازمان شوند.