تحليل رابطه اخلاق حرفه‌اي با تسهيم دانش: نقش ميانجي‌خودكنترلي

زمينه: مديريت ارزشهاي اخلاقي در محيط كار، موجب مشروعيت اقدامات مديريتي و انسجام و تعادل فرهنگي مي‌شود. در ضمن تقويت خودكنترلي كاركنان، بستر فرهنگي را براي تقويت تجربه و دانش كاركنان مهيا مي‌سازد. مقاله پيش رو، به تحليل رابطه اخلاق‌حرفه‌اي بر تسهيم دانش با ميانجي خودكنترلي كاركنان مي‌پردازد. روش: پژوهش توصيفي همبستگي بود. جامعه آماري، شامل كليه كاركنان سازمان ديوان محاسبات كشور در حوزه‌هاي اداري استانهاي؛ گلستان،‌ مازندران،‌ خراسان شمالي، خراسان جنوبي و خراسان رضوي بود. به دليل محدوديت جامعه تمامي آن به عنوان نمونه انتخاب شد. ابزار پژوهش 3 پرسشنامه استاندارد بود. براي تحليل داده ها از روش مدل‌يابي معادلات ساختاري با بهره گيري از نرم افزار PLS و SPSS استفاده شد. يافته‌ها: ضريب آماره T برآورد شده در رابطه اخلاق حرفه‌اي كاركنان بر تسهيم دانش برابر 0.543 نتيجه شده است. لذا اخلاق‌حرفه‌اي كاركنان با تسهيم دانش رابطه معني‌داري دارد و خودكنترلي رابطه بين ، اخلاق حرفه‌اي كاركنان را با تسهيم دانش به خوبي ميانجيگري كرده‌است. نتيجه‌گيري: پارادايمي كه به منظور تسهيم دانش فردي كاركنان، تسهيم فرصت يادگيري و تقويت انگيزه آن در سازمان مطرح شده است، بيانگر الزام به تسهيم دانش است تا در كليه بخشهاي سازمان سرايت يافته و همگاني شود.