عنوان مقاله :
بررسي ارتباط هوش اخلاقي و تعلق پذيري باليني با خودكارآمدي باليني دانشجويان پرستاري دانشكده پرستاري و مامايي اروميه در سال 1398
عنوان به زبان ديگر :
INVESTIGATING THE RELATIONSHIP BETWEEN MORAL INTELLIGENCE and CLINICAL BELONGINGNESS WITH CLINICAL SELF-EFFICACY IN NURSING STUDENTS OF URMIA NURSING and MIDWIFERY FACULTY IN 2019
پديد آورندگان :
جمشيدي، حسين دانشگاه علوم پزشكي اروميه - دانشكده پرستاري و مامايي اروميه , پورتيمور، سيما دانشگاه علوم پزشكي اروميه - دانشكده پرستاري و مامايي اروميه
كليدواژه :
دانشجو , پرستاري , هوش اخلاقي , تعلق پذيري , خودكارآمدي , عملكرد باليني
چكيده فارسي :
پيش زمينه و هدف
خودكارآمدي در بالين، بر عملكرد آينده دانشجويان پرستاري در جهت مراقبت مستقل از بيمار تاثير دارد، كه يكي از مهم ترين نيازهاي كليه دانشجويان جهت عملكرد صحيح در محيط هاي يادگيري، نياز به مرتفع سازي حس تعلق و هوش اخلاقي به مثابه يك راهنما براي رفتار و اعمال هوشمندانه مي باشد. لذا اين مطالعه باهدف تعيين ارتباط هوش اخلاقي و تعلق پذيري باليني با خودكارآمدي باليني دانشجويان پرستاري دانشكده پرستاري و مامايي اروميه در سال 1398 انجام شد.
مواد و روش ها
پژوهش توصيفي همبستگي حاضر به صورت تمام شماري 216 دانشجوي پرستاري دانشكده پرستاري و مامايي اروميه در سال 1398 انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه 4 بخشي مشخصات دموگرافيك، هوش اخلاقي، تعلق پذيري باليني و خودكارآمدي عملكرد باليني جمع آوري گرديد. و آناليز با نرم افزار SPSS نسخه 16 با استفاده از آزمون هاي توصيفي - همبستگي انجام شد.
يافته ها
نتايج نشان داد كه بين هوش اخلاقي و تعلق پذيري با خودكارآمدي رابطه مثبت و معني داري وجود دارد، كه رابطه بين خودكارآمدي با تعلق پذيري برابر 522/0 و با هوش اخلاقي برابر با 469/0 مي باشد. همچنين بر اساس آزمون پيرسون رابطه خطي مستقيمي بين تعلق پذيري و هوش اخلاقي (r=0/580 p=0/0001) وجود داشت.
نتيجه گيري
مسيولين بايد با برنامه ريزي بهينه در آينده با ارتقاء كيفيت آموزش و بهبود سطح وضعيت خودكارآمدي باليني دانشجويان پرستاري در ارتباط با تفهيم تعلق پذيري و هوش اخلاقي اقدام نمايند. در اين راستا تلاش براي ايجاد شرايطي كه دانشجويان احساس كنند به عنوان عضوي از تيم مراقبت با تعلق پذيري بيشتر مي توانند عملكرد باليني آن ها را بهبود بخشد.
چكيده لاتين :
Background & Aims: Clinical self-efficacy has a bearing on the future performance of nursing students for independent care of the patient. One of the most important needs of all students for proper functioning in learning environments is to improve the sense of belonging and moral intelligence as a guide to clever behavior and actions. Therefore, this study was conducted to determine the relationship between moral intelligence and clinical Belongingness with clinical self-efficacy of nursing students of Urmia Nursing and Midwifery Faculty in 2019.
Material & Methods: A descriptive correlational study was conducted on 216 nursing students of Urmia Nursing and Midwifery Faculty in 2019. Data were collected using a 4-part questionnaire including demographic characteristics, ethical intelligence, clinical attachment, and clinical self-efficacy. The data were analyzed by SPSS software version 16 using descriptive - correlation tests.
Results: The results showed that there was a positive and significant relationship between moral intelligence and clinical belongingness with self-efficacy. The relationship between self-efficacy with attachment and moral intelligence was equal to 52.22 and 46.95, respectively. In addition, based on Pearsonchr('39')s test, there was a direct linear relationship between attachment and moral intelligence (r= 0.580, P=0.001).
Conclusion: Authorities need to plan optimally by improving the quality of education and improving the level of clinical self-efficacy of nursing students. Therefore, the efforts to create conditions that students feel as part of a more affiliated care team can improve their clinical performance.
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پرستاري و مامايي اروميه
